Ranking

Zamykam zgłoszenia. Zgłosiło się 7 kandydatów: @Joahim von Ribertrop, @Bolesław Kirianóo von Hohenburg, @Femme Mystere, @Kamiljan de Harlin, @Robert Drenin, @Andrzej Płatonowicz Ordyński, @Tadeusz I Wielki. Zgodnie z ustępem 8 artykułu 3 Deklaracji Założycielskiej, z racji tego, że liczba kandydatów jest równa liczbie mandatów do obsadzenia pomija się wybory i nadaje każdemu powyżej status posła do Parlamentu Unijnego. Z tego miejsca gratuluję wszystkim świeżo upieczonym posłom! To który z Was otwiera posiedzenie? 😛

Pozwólcie mi, że sobie doczytam w wolnej chwili ten wątek. I skonsultuje z matką @Femme Mystereco ona planuje w moim przydziale robić - na pewno będę chciała uniknąć wojskowego przeznaczenia (co zapewne wchodzi już jej w paradę) i skupić się na szpitalach i oświacie oraz budownictwie pożytku publicznego

Myślę, że należy przyjąć do wydania na Ulen 10 tys. jordów, bo taka kwota była podawana. A na jaki okres? Aż państwo nie uzbiera coś ponad stan znowu. Nasze Freuty przeżywają okres renesansu i potrzebują porządnego zaplecza finansowego, a rolą państwa jest takie zaplecze zapewnić. Przecież nie ulega wątpliwością, że pałac w Rammsteinfreutcie jest potrzebny na wczoraj.

Po ostatnim triumfie Prezydenta de Espady, nie wyobrażam sobie, by tym razem i kolejni obywatele Muratyki, ale też i Unii, nie wzięli udziału w wyścigach po Leocji.

Mam nadzieję, że można się tutaj wypowiadać i komentować aktualne wydarzenia. W tej kombinacji to chyba sytuacja win-win-win, dla wszystkich uczestników tego forum!

Jako, że miałem czuwać nad głosowaniem, aby nie było żadnych oszust i nieścisłości, myślę że wywiązałem się z obowiązku. Podczas wyboru posłów do Parlamentu Unijnego, nie wystąpiły żadne próby oszustwa oraz nie wystąpiły żadne błędy w systemie głosowania podczas wyborów. Gratuluję uzyskania mandatów wszystkim zainteresowanym.

Zostałam wybrana do roli ambasadorki, co wynikało z mojego indywidualnego zaangażowania w Muratykę. Reprezentuję interesy Oberhaupta Edelweiss jako ambasadorka. Reprezentuję też interesy najbardziej szanowanyego i elitarnego rodu mikroświata - Augentrost-Cargalho. Ostatecznie reprezentuję również Muratykę jako Freutregger i obywatelka. Godzę wszystkie te zaszczytne funkcje w jednej mojej pięknej i skromnej osobie. Sprawiam, że Muratyka i Edelweiss rozkwitają. Czyż to nie piękne? 😄 @Albert Fryderyk de Espadajeśli chcesz dołączyć do rogu Augentrost-Cargalho to proszę złożyć podanie w trzech kopiach i/lub pierścionek zaręczynowy.

Niniejszym zgłaszam Imperium Kiriańskie

Dziękuje serdecznie za pomoc 🙂

Nasz Instytut też trochę kuleje 🙂 ale dałoby radę go trochę rozruszać w najbliższych tygodniach i postanowić by wspólnie popracować nad jakimś projektem. By właśnie wspólnie uruchomić w obu państwach te struktury

Fakt, jest to trafna uwaga. Nagłe wydatki przychodzą niespodziewanie, a na takie okoliczności musimy mieć dobre zaplecze finansowe. Centrala oczywiście w razie konieczności może nas wspomóc, ale nadal my sami powinniśmy mieć "zakiszoną" kasę na czarną godzinę. Proponuję w takim razie ustalić budżet na freuty na 7.000 Ɉ. Na niespodziewane odkładamy 3.000 Ɉ. To daje nam tak: Na Freut Czekoladowice - łącznie 2.900 - 3.000 Ɉ, Na Freut Rammstein - łącznie 5.000 Ɉ, Na Freut Umel - do ustalenia. Jak widzimy przekroczyliśmy już budżet... Musimy teraz ustalić co jest potrzebne, a co nie i odłożyć realizację tego na później. To jest jedno rozwiązanie. Drugie rozwiązanie to podniesienie limitu do np. 9.000 Ɉ, jednak to nadal nie rozwiązuje problemu. @Joachim Cargalho @Femme Mystere @Bella Swann @Sophie

W moim freucie chciałabym w pierwszej kolejności utworzyć strefę wojskową obejmującą teren w północnej części freutu oraz bazę militarną w Bazarożgamicach. = koszt 500 Ɉ. Następnie potrzebuję zbudować port w Rammsteinstadt, który będzie w stanie obsłużyć i dokonywać ewentualnych napraw, przygotowań dla floty morskiej. 2000Ɉ. Chciałabym umocnić fortyfikacje w Rammsteinfreucie i Nowym Wolnogradzie. 1500Ɉ. A w Manowcach chciałam wybudować sobie siedzibę z pałacem. 1000Ɉ. W sumie 5000 Ɉ. A ile mamy ostatecznie do wydania? I na jaki okres?

Skoro mamy możliwość ogarnięcia tego jakoś 🙂 To nawet i ja mogłabym matce od czasu do czasu pomóc w jakiś sprawach tutaj 🙂 Bo planuję częściej zaglądać

Rozdział III Była godzina 16:30, a autobus jechał przez stolicę wypchany po same drzwi ludźmi. Nie była to dobra pora na turystyczną jazdę po stolicy, gdyż większość robotników skończyła już swoją zmianę. Iwan jechał cały czas, aż do ostatniego przystanku, którym był Nowańsk Walowka. Po 20 minutach jazdy był na miejscu. Wysiadł z autobusu i zobaczył piękne osiedle, pełne drzew i pełne ludzi spacerujących po swoim osiedlu. Stało parę bloków ułożonych równolegle siebie, a na środku stał przystanek. Był on samym centrum osiedla, od którego chodniki prowadziły w każdym kierunku. Nie było to duże osiedle, lecz było bogate w różnorodne dekoracje i w drzewa. Prowadziła tam tylko jedna droga, którą była Trasa Hutnicza, była to chyba najbardziej uprzemysłowiona trasa w stolicy, a może i nawet w kraju. Chociaż tego nie był pewien, słysząc o Centrogradzie i jego przemyśle. Przeszedł on wzdłuż bloków i dotarł do słynnej galerii sztuki. Był to średniej wielkości piękny budynek w naszej architekturze. Miał dużo okien i napis na dachu "Państwowa Galeria Sztuki". Wszedł więc do środka, gdzie ujrzał niewielką kasę i paręnaście osób w środku galerii. Zakupił bilet i wszedł do środka. Było to duże pomieszczenie, lecz nie posiadało ono zbyt wielu eksponatów. Było tam kilka rękopisów i tekstów. Były to dobrze znane mu wiersze oraz teksty autorstwa najlepszego jak na razie pisarza w naszym kraju W. M. Pół godziny zeszło mu w galerii, po czym wyszedł z budynku. Nie miał pomysłu gdzie się teraz udać. Poszedł więc na pobliską ławkę. Zjadł pozostały mu kawałki bułki i dokończył zakupioną wcześniej wodę. Było trochę przed godziną 19:00, a on nie miał pomysłu na dalsze zwiedzanie. Nie chciał wracać do domu, lecz nie miał ochoty zwiedzać stolicy po ciemku. Chciał iść na autobus, lecz wracając na przystanek zaczepiła go młoda kobieta. Mówiła pojedyncze słowa, które rozumiał, lecz nie wyciągał nic więcej z jej wypowiedzi. Więcej mówiła coś w obcym języku, którego Iwan nie znał. - Zdrastwujtie *niezrozumiałe słowa*, wiedzieć gdzie są sklep i przystanek - zapytała się Iwana. - Witam - odpowiedział - chce Towarzyszka znaleźć sklep i przystanek? - Ja, znaczy da, da... - odpowiedziała niepewnym głosem - ja chce iść do sklep, a *niezrozumiałe słowo*. - Przykro mi, ale nie rozumiem Towarzyszki. Zaprowadzę Towarzyszkę do sklepu, a po drodze wskaże gdzie jest przystanek. - odpowiedział, zaczynając prowadzić kobietę. Po chwili byli pod sklepem, a on wskazał kobiecie przystanek w drodze do sklepu. - Dziękuję *niezrozumiałe słowo* - podziękowała - jak mogę się *niezrozumiałe słowo* odwdzięczać? - Oj, nie trzeba. Nie potrzebuję dowodu wdzięczności, lubię po prostu pomagać. Gdyby Towarzyszka potrzebowała pomocy w czymś jeszcze w naszym kraju, to proszę się ze mną skontaktować lub odwiedzić mnie w moim mieszkaniu - powiedział radośnie, dając jej na karteczce adres swojego mieszkania. - Dziękuję - podziękowała niepewna - Da swidania! - Do widzenia - pożegnał się, kierując się w kierunku przystanku. Było już późno, a on nie chciał zwiedzać już o tej porze stolicy. Chciał wracać do domu. Wrócił na przystanek. Poczekał pewien czas na przystanku, a następnie jechał autobusem około 10 minut, po czym poszedł z przystanku na swoim osiedlu do swojego mieszkania. Był to ciekawy dzień. Iwan wpadł po powrocie na pomysł, aby dnia następnego wstać wcześniej i udać się w niepoznane jeszcze miejsca. Chciał poznać całą stolicę przed rozpoczęciem pełnienia zawodu. Zostało mu na to trochę czasu, lecz on chciał jak najszybciej poznać wszystkie bloki, atrakcje, osiedla i budowle w stolicy.

Nie ma co się bać! Sam zrobiłem! 😄 Wygląda jak wygląda, ale chyba się nada, nie? @Sheldon Anszlus Lovelace @Joahim von Ribertrop

Cóż, zależy o jakie "dodanie linków" chodzi. W planach jest dodanie profili państw, regionów oraz miast, także każdy kraj będzie miał możliwość edycji własnej strony startowej. Jeśli chodzi o RSS z forum - niestety będzie on obejmował na razie tylko najnowsze posty z forum unijnego chyba, że @Sheldon Anszlus Lovelace ogarnie jakiś ładny przełącznik tak, żeby RSS każdego państwa był w zakładce. Traf chciał, że korzystamy z tego samego UI co oni. Nie moja wina, że jest ładne i intuicyjne XD

Insulia, Czesnorad, Muratyka, Magnifikat, Winkulia, Brodria, Kiriania, Hawiland, Samunda (no chyba już nie XDDDDDDDDDDDDD). Niby kolonię ma też MAW, ale nie wiem czy Reżim Organizatorski ją też podlicza.

I tak z jednym dniem opóźnienia - oficjalnie otwieram zgłoszenia na Nagrodę im. Aleksieja Yobla! Swoje zgłoszenia można pisać w niniejszym wątku lub podrzucić mi na PW, najlepiej za pośrednictwem forum Unii Nordackiej. @Mieszkaniec @Obywatel Muratyki @Obywatel Czesnoradu

Rozdział II Była godzina 5:39, wykonał poranną rutynę, zjadł na śniadanie wczorajsze bułki drożdżowe i przegryzł domowej roboty grzybkami z octu. Wyruszył z domu po niecałych 2 godzinach, wszedł do autobusu i ruszył do Komisariatu Zatrudnień. Nie był szczęśliwy na myśl o całej biurokratycznej dokumentacji, którą będzie musiał wypełnić, lecz pamiętał o tym, iż bez tego panowałby chaos i wszystko trwałoby zamiast parę godzin to parę tygodni, czy miesięcy. Jechał przez miasto, oglądając otaczające go budynki. Czasem widział za budynkami wyłaniające się piękne, ciemne Jezioro Naftowe. Po około 25 minutach jazdy wysiadł w centrum miasta, na zajezdni na osiedlu "Centrum" przy ulicy Miejskiej. Ruszył chodnikiem wzdłuż siedzib różnych instytutów państwowych i dotarł do miejsca docelowego. Wkroczył do środka i stanął przerażony. W środku roiło się od innych ludzi szukających pracy. - Kto jest ostatni w kolejce - spytał się grupy ludzi. - Ja jestem ostatni - odparł młody mężczyzna stojący w rogu pomieszczenia wśród grupy ludzi. - Dziękuję. Normalna jest taka ilość ludzi? - zapytał się młodzieńca. - Normalnie Komisariat ten stoi pustawy, lecz dwa dni temu otworzyli nowe osiedle mieszkaniowe o nazwie - zaczął zastanawiać się, aż po chwili odpowiedział - a no tak, Gorija. Iwan zdziwił się. Nie wiedział nic o nowym osiedlu, na którym chętnie by chciał mieć mieszkanie. Przypisane mu zostało inne osiedle, na którym teraz będzie mieszkał. Postęp z jakim pędziła stolica wydawał mu się zbyt szybki, na tyle szybki, że aż nie był w stanie zauważyć otwarcia nowego osiedla. - Aha, to bardzo ciekawe - odparł zdziwiony - A na ile ludzi przeznaczone jest osiedle? - zapytał. - Oj Towarzyszu. Tego to ja już nie wiem. Słyszałem wczoraj jednak, że nie jest to duża liczba, osiedle nadrabia jednak swoją nowoczesnością. - odparł lekko podekscytowany. - Mówi Towarzysz - odparł Iwan - A co tam takiego nowoczesnego? - Długo by opowiadać - odrzekł. - Towarzyszu, tyle czasu będziemy stać w tej kolejce, że nam go z pewnością nie braknie - odparł z lekkim uśmiechem Iwan. - No z tym Towarzysz ma rację - odparł i zaczął opowiadać - Osiedle nie ma mieć zbyt wielu bloków. Taka Dwojka ma tam około 30 bloków, prawda? - No tak, prawda - odparł zaciekawiony Iwan. - No właśnie, a to nowe osiedle to ma mieć tylko 10 bloków, ale jakich. To mają być tak wielkie bloki, że nigdzie w naszym kraju tak wielkich bloków nie ma. Czysty prefabrykat, a po to, aby tacy ludzie mieli na co narzekać, jak próbują przykładowo, magicznie wkręcić gwoździa w ścianę - dokończył ironią. - No tak, znam wielu takich co narzekają z byle powodu, a wyobraźni to u nich brak - odparł - I to wszystko, co określa te osiedle takim nowoczesnym? - Nie, oczywiście że nie. Bloki umieszczone są w takim jakby kształcie lekko zgniecionego jajka, a w samym środku stoi - przerwał, a jego oczy rozbłysnęły czystą ekscytacją i szczęściem - stoi wielki, chyba największy budynek użytkowy w naszym państwie. Wielka akademia, czy szkoła jakaś. No nie wiem, dopiero się otwiera, ale takiego wielkiego, a zarazem tak pięknego budynku to ja nie widziałem w całym swoim życiu. - Naprawdę? - zapytał - aż taki wielki? - A żeby Towarzysz wiedział, tak pięknego i monumentalnego budynku to jeszcze nie było. Będzie go widać z każdego miejsca w Nowańsku - dokończył. - No to jak taki piękny to muszę się tam przejechać i zobaczyć go - odparł. - Koniecznie musi Towarzysz, ale nie radzę w tym tygodniu, chyba że własnym samochodem - odparł smętnym głosem. - Ma Towarzysz rację, przecież jak tyle tu ludzi z tego osiedla przybyło, to ile ich musi być w autobusach stamtąd - odparł Iwan łapiąc się za głowę. W czasie rozmowy kolejka dynamicznie się poruszała. Po godzinie 10:00 Iwan dotarł do okienka. Chwilę wcześniej porzegnał się z młodym rozmówcą i rozpoczął rozmowę z urzędnikiem. - Zdrastwujtie - rozpoczął Iwan. - Witam, poproszę o dokumenty tożsamości - odpowiedział mężczyzna zza lady. - Oczywiście - rzekł Iwan podając dokumenty - przybyłem tutaj oczywiście zdobyć zawód. - Widzę, jakieś preferencje lub konkretne wykształcenie? - zapytał się urzędnik - Mam średnie wykształcenie na kierunek inżynieryjnym, lecz nie jest to zbytnio moja preferencja - odparł Iwan - Chociaż może preferuje pracę umysłową niż fizyczną, na którą jednak narzekać nie mogę. - Dobrze, proszę dać mi chwilę - odpowiedział urzędnik. Pracownik Komisariatu Zatrudnień zniknął za drzwiami działu dokumentacji. Mijały minuty, a Iwan stał i czekał. Rozpoczął krótka pogawędkę z pewną kobietą stojącą za nim. Dowiedział się od niej o jednej z galerii sztuki w Walowce, gdzie znajdują się najcenniejsze dzieła literackie naszego narodu. Po 10 minutach czekania przybył urzędnik. - Przepraszam, że musiał Towarzysz czekać - odparł zakłopotany - mam tutaj arkusze dostępnych zawodów, musiałem je dodrukować. Iwan oglądał arkusz z ponad 50 dostępnymi pozycjami zawodowymi. - Przepraszam a muszę się zdecydować z tym teraz? - zapytał urzędnika oddając mu arkusz. - Nie, oczywiście, że nie. Ma Towarzysz na to maksymalnie miesiąc - odparł - A arkusz może sobie Towarzysz wziąć, są za darmo dla obywateli szukających pracy. - Bardzo dziękuję. Zgłoszę się tu w najbliższym czasie. - odparł zadowolony - da swidania! - Da swidania - pożegnał się urzędnik. Iwan wyszedł z Komisariatu. Liczył on, iż dostanie dzisiaj zawód i będzie mógł odwiedzić nowe miejsce pracy. Nie pomyślał on jednak wcześniej nad preferencjami zawodowymi. Stwierdził więc, że przemyśli to i wybierze sobie nowy zawód. Teraz jednak nie wiedział co robić. Usiadł więc na pobliskiej ławce i myślał. Ukończył już wszystko co chciał dzisiaj zrobić. Może wrócić do domu, lecz co będzie tam robić. Nie jest chętny tylko słuchać w kółko radia, za to świetnym pomysłem byłoby odwiedzenie nowych miejsc, o których się dzisiaj dowiedział. Przeszedł się jeszcze po centrum miasta, a w międzyczasie dopytywał się przechodniów którymi autobusami będzie musiał jechać. Wstąpił jeszcze szybko do sklepu Kurka, kupując wodę i jedną bułkę na drogę. Wrócił do zajezdni w której rozpoczął dzisiejszą podróż po centrum i po odczekaniu paru minut wsiadł do autobusu, którego kierunkiem był przystanek Nowańsk Walowka.

Zatem moje zgłoszenia: Osobowość Roku 2022: @Heinz-Werner Grüner Głowa Państwa Roku 2022 @Heinz-Werner Grüner Włodarz Władzy Ustawodawczej Roku 2022 @Joachim Cargalho Nordackie Wydarzenie Roku 2022 Uruchomienie programu Espada Cëtie System @Albert Fryderyk de Espada Narracyjny Świr 2022 @Joachim Cargalho Ustawowy Świr 2022 @Waksman Niedoceniany Świr 2022 Franz Billy Lindemann Postopisarz 2022 @Heinz-Werner Grüner Rozczarowanie Roku 2022 Arkadiusz Maksymilian Ten, który próbuje ale mu nie wychodzi 2022 Franz Billy Lindemann

Można i tak, i tak. Przyjmuję w obu wariantach 😛 Na razie Yoble zostają na Nordacie, ale może w przyszłości rozszerzymy działalność na resztę mikroświata. Poza tym, za działalność w pańskim freucie też może da radę coś wyrwać 😄