Ranking

W niemalże rekordowym tempie niespełna 2 tygodni pracownikom stoczni Jerngard udało się ukończyć konstrukcję 2 z 4 planowanych okrętów desantowych projektu 30. Bez wątpienia przyczyną tak szybkiego ukończenia już połowy zamówienia jest fakt posiadania małych rozmiarów przez jednostki projektu 30 oraz prostota jego wykonania. Druga para bliźniaczych okrętów również jest już na wykończeniu. Niestety wyjątkowo martwiące stają się doniesienia o ciągle przeciągających się pracach nad pojedynczym okrętem desantowym projektu 36. Jednostka ta miała być bazą operacji i kluczowym elementem operacji jaką Espada Monerskap przeprowadza na Wyspie Fałszywej Nadziei. Czas jest bardzo na naszą niekorzyść toteż Espada Monerskap poczęło już planować alternatywne rozwiązanie zaistniałego problemu. Przeciągu najbliższych dni następna para okrętów projektu 30 będzie już gotowa co będzie oznaczać że nie można już dłużej zwlekać zwłaszcza iż pierwsze kroki do realizacji ekspedycji już za nami.

Niezwłocznie po otrzymaniu rozkazów obie maszyny wzbiły się w powietrze obierając kierunek na północy-zachód. Jeden samolot CP-130 wyposażono na potrzeby tej misji w niezwykle dokładne i precyzyjne kamery którymi załoga ma wykonać zdjęcia wyspy. Druga maszyna w formacji wyposażona została natomiast w nowoczesny LiDAR którym możliwe będzie zmapowanie topografii terenu wyspy z powietrza. Maszyny wzbiły się w powietrze, przed nimi około 2 godziny lot przez nieprzebrane i kompletnie opustoszałe wody. Załogi mimo bycia doskonale przygotowanymi, obładowanymi sprzętem oraz będąc w posiadania możliwe najlepszych danych leciały właściwie na ślepo. Wyspa oraz cały archipelag nie były zamieszkiwane na stałe od przeszło 100 lat kiedy to opuścili ją ostatni rybacy mieszkający na wschodnim wybrzeżu wyspy. Dogodne położenie geograficzne sprawiało że na przestrzeni lat wiele państw rościło sobie prawa do panowania nad wyspą. Kilka z nich usiłowało zakładać tam stałe osady które miały zajmować się przede wszystkim połowem ryb na otaczających wyspę akwenach. Pozornie oczywisty biznes dla takiego miejsca okazał się być jednak znacznie mniej lukratywny i efektywny niżeli zakładano toteż znacznie częściej z wyspy korzystano jako z bazy zaopatrzeniowej podczas rejsów po morzu. Istnieją zapiski potwierdzające występowanie na wyspie gatunków roślin i zwierząt które człowiek mógłby hodować lub na nie polować. Dodatkowo stare mapy wskazują na fakt istnienia niewielkich rozmiarów rzeki na wyspie stanowiącej jedyne źródło słodkiej wody pitnej na jej obszarze. Po niespełna 2 godzinach lotu obserwator na pierwszej maszynie zameldował iż widzi przed sobą ląd. Po zmniejszeniu odległości oraz wykonaniu kilku okrążeń dookoła wyspy załoga była pewna że znalazła cel poszukiwań odpowiadający z wyglądu opisom i danym jakie posiadły. Obie maszyny i ich załogi przystąpiły czym prędzej do realizacji powierzonych im zadań. Pierwszy Atlas CP-130 po wykonaniu kilkunastu przelotów nad wyspą posiadał już sporą ilość materiałów w postaci zdjęć lotniczych wyspy. Druga maszyna śledząca w niewielkiej odległości bliźniaczą jednostkę wykonała już zaledwie 4 przeloty nad sama wyspą. Pozwoliło to jednak zamontowanemu na jej pokładzie LiDARowi na dokonanie dokładnych pomiarów topografii terenu wyspy. Po wykonaniu misji obie maszyny skierowały się z powrotem do Kiriani gdzie pozyskane dane zostaną przetworzone i przekazane dalej do siedziby Espada Monërskap w Eihenbergu gdzie rozpoczęto już prace do realizacji właściwiej ekspedycji.