Historia Ampraczy-Średniowiecze(999-1421 roku)

[Leszek Ebe 77]

Tutaj będzie omawiana historia średniowiecznej Ampraczy. Każdego czytelnika zapraszam do czytania tych wspaniałych informacji.

Rozdział I-Okres kontrowersyjny

Okres 999-1054 roku. Dlaczego kontrowersyjny? Bo jedni historycy uważają że średniowiecze zaczęło się już od powstania Księstwa Muratyckiego w 999 roku, inni historycy że dopiero od powstania Wielkiego Księstwa Muratyckiego w 1016 roku, a jeszcze inni historycy że dopiero od rozpadu Muratyki na Muratykę Zachodnią i Królestwo Umelskie. Dlatego zdania są tu podzielone. A jak wyglądało to w Ampraczy? Dalej stagnacja gospodarcza, lecz dowiedzieli się o istnieniu Księstwa Muratyki. Jednak w 1000 roku Muratykowie środkowi, wypowiedzieli wojnę Księstwu Muratyki. Ampraczy w tej wojnie była neutralna i nie stanęła po żadnej stronie, ponieważ uznawała ten konflikt za bezsensowny i bali się że ucierpi mocno dla nich gospodarka. Wojna była brutalna i miała ze sobą wiele ofiar tej wojny. Ta wojna zakończyła się dopiero w 1015 roku, zwycięstwem Księstwa Muratyckiego. Ponadto w 1015 roku wysłannicy księcia przybyli na tereny Ampraczy. Mieli ze sobą paru żołnierzy, uzbrojonych w żelazny duży miecz, żelazną tarczę oraz w nowy ubiór-Kolczugę! Zarządcy Ampraczy rozmawiali z Wysłannikami Księcia w celach obgadania przyłączenia Ampraczy do Księstwa. Ampraczy w zamian za dołączenie do Księstwa Muratyckiego, będzie miało przywileje miasta. Tak też się dogadali i Ampraczy od 1016 roku należała do terenów Wielkiego Księstwa Muratyckiego. Handel się jeszcze bardziej rozwinął, dostawali ziemniaki, różne warzywa i owoce, jedwab oraz kamienie szlachetne! W dodatku dla uzbrojenia Ampraczy dochodziły kolczugi, stalowe maczugi i kuszy! Ponadto Wielki Książe Muratyki, Ulderyk II Muratycki wysłał osoby, które miały za zadanie szkolić strzelców z strzelania z kuszy. Oczywiście żołnierze z Ampraczy byli podlegli Wielkiemu Księciu i musieli się stawić na każde załowanie. I tak Ampraczy dalej żyła sobie spokojnie, a przynajmniej do roku 1048. Wielki książe Ymlryk IV, ogłosił że nie ma potomka męskiego. Wtedy też wasalowie zaczęli między sobą toczyć boje o władzę nad Wielkim Księstwem Muratyki. Dotknęło to też Ampraczy. Widać było tam bunt chłopów oraz Wasal, rządzący Ampraczą również miał tendencję do walki o tron. Ostatecznie wojna doprowadziła w 1054 roku do podziału na 2 kraje-Muratykę Zachodnią ze stolicą w Zwierzogrodzie oraz Królewstwo Umelskie z stolicą Poz. Ampraczy podlegała pod Królestwo Umelskie. Ponadto po zakończeniu wojny domowej, w Ampraczy powstał pierwszy kościół Rotriokatolicki. Koniec rozdziału I.

[Leszek Ebe 77]

Rozdział II-Turnieje rycerskie, powstanie kamiennych murów i rewolucja walk z przestępczością

Okres 1054-1200 roku. Królestwo Umelskie traktowało dość poważnie Ampracz. Praktycznie było to najważniejsze miasto, zaraz po stolicy zwanej Poz. Ponadto pojawił się nowy rodzaj waluty-Złote, srebne i miedziane Umele. Oczywiście chłopi byli zazwyczaj biedni. Mieszczanom już się różnie układało od biednych grajków muzycznych przez średniozamożnych piekarzy, aż do bogatych handlarzy i dowódców garnizonów. W 1095 roku w całym Królestwie Umelu, powstało tzw.rycerstwo. Byli lepiej uzbrojeni od piechurów i mieli swoje wpływy w Ampraczy. Oczywiście dużo też zarabiali. Oczywiście duchowieństwo też powolutku nabierało wpływów, aczkolwiek nie były one tak duże, jak w przypadku rycerstwa czy bogatych handlarzy. W 1103 roku ogłoszono, że będą 5-letnie turnieje rycerskie w Ampraczy! To spowodowało, że turniej strzelecki został włączony jako jedna z rozgrywek turnieju rycerskiego, a siłowanie na rękę wśród rycerstwa traciła na swojej popularności i była popularna tylko wśród piechurów. Co do muzycznej atmosfery, to były głównie chóry kościelne, grajkowie na lutni oraz grajkowie na flecie! Miasto się oczywiście rozwijało, jednak cóż. Co z przestępcami? Wiadomo że przez długi okres byli tzw. Łowcy złodziei. Jednak było ich mało i zdarzało się rzadko, ale jednak, że wojsko musiało interweniować i samemu złapać takiego złodzieja. Dlatego rycerstwo Ampraczy powołali do walki z przestępczością, nową organizacje-straż Ampraczy. Została ona powołana w 1120 roku. Okazało się, że było to idealne rozwiązanie, na walki z przestępczością i w ciągu 20 lat ich działań, najmowanie łowców złodziei spadło do zera i musieli sobie niestety znaleźć inną robotę. Dlatego żeby nie byli bezrobotni, to dano im wybór-albo dołączą do straży Ampraczy, albo dołączą do piechoty oraz najsłabsza opcja staję się biedny. Dlatego najwięcej osób o dziwo zgłosiło się do piechoty, ale były też takie osoby co dołączyły do straży Ampraczy. Zdarzały się jeszcze wyjątki, było ich zaledwie 3, ale dwóch z nich postanowiło iść w duchowieństwo, a jeden postanowił zostać ulicznym grajkiem na lutni. Kolejną ważną sprawą, była sprawa palisady. Ampracz od dawna nie był uznawany za gród, ale za miejscowość z przywilejami miasta i dlatego postanowiono od 1125 roku zburzyć palisadę i w ich miejsce zbudować kamienne mury z kamiennymi wieżami. Budowa trwała aż 30 lat! W końcu w 1155 roku zbudowany został dookoła kamienny mur, chroniący przed innymi napastnikami. Ostatnia sprawą, było zrobienie zbroi dla konia. Kowal Loikkad podjął się tego wyzwania. Tak ostatecznie powstała zbroja dla konia w 1199 roku. Koniec rozdziału II.

[Leszek Ebe 77]

Rozdział III-Ostatni okres nieznanych hrabiów Ampraczy

Okres 1200-1297 roku. XIII wiek, to dominacja rycerstwa, dalszy rozwój handlu, ale też coraz większe wpływy duchowieństwa. Nawet został powołany biskup Ampraczy w 1220 roku. Wraz z połowaniem biskupa, spowodowało to, że chodzenie do kościoła Rotriokatolickiego zaczęło być obowiązkowe w każdą niedziele na mszę o godzinie 12. Jednak rycerstwu nie do końca to się spodobało i w 1225 roku nieco zmniejszono wpływy, powodując że obowiązek chodzenia do kościoła w niedziele mają tylko chłopi i mieszczanie, którzy nie zajmowali się handlem. Także rycerstwo i handlarze, dalej mieli wolną rękę i tylko ten kto chciał z nich, to szedł w niedziele do kościoła. W tym okresie odkryto kolejną nowinkę wojskową. Była to kusza magazynkowa. Czym się różniła od zwykłej kuszy? Miała miejsce na tzw. magazynek z bełtami, który strzelał od razu, dopóki nie zabrakło bełt. magazynek mieścił w sobie 9 bełt. Więc strzelec kuszy magazynkowej strzelał do przeciwnika 9-krotnie szybciej. Jednak Kościół Rotriokatolicki uznał to, za wynalazek samego diabła. Jednak handlarze i rycerstwo zbytnio się tym nie przejmowało. Dlatego księża zlecieli ministrantom, potajemne spalenie tych wszystkich kusz. To spowodowało, że została tylko jednak kusza magazynkowa w nienaruszonym stanie i rycerstwo mimo że samo nie musiało niszczyć tych kusz, to wiedzieli że nie można też zrobić nic duchowieństwu bez konkretnego powodu i jedynie co pozostało, to schować ostatni egzemplarz kuszy magazynkowej w bardzo ukrytym miejscu. W 1250 roku, turnieje rycerskie cieszyły się liczną ilością dyscyplin. Strzelectwo, pojedynek na siekiery, miecze, konny pojedynek. Także na nudy nie mieli co narzekać. W 1276 roku, pewien handlarz przywiózł ze sobą pewną talię kart. Nazywała się ona ,,Potęga Królestwa Umelu". Stała się dość popularna, jednak szybko duchowieństwo zaeragowała, że to jest nieboska gra! Jednak duchowieństwo na nie przychylało okiem, jeśli zawodnik brał udział w odpustach, gdzie musiał coś kupić. Wtedy jego grzechy związane z grą w karty zostały wybaczone. A co z przestępcami? No cóż, tych wsadzano do lochów i czekali na decyzję Hrabi Ampraczy. Same odpusty zaczęły być coraz bardziej popularne od 1266 roku. Duchowieństwo było praktycznie na równi z handlarzami i miały mniejszy statut tylko od rycerstwa. Koniec rozdziału III.

[Leszek Ebe 77]

Rozdział IV-Hrabia Bjorn Urgen

Okres 1297-1317. Są pierwsze zapiski, które dowodziły że Hrabia Bjorn Urgen, faktycznie władał Ampraczą. Ogólnie na stanowisko Hrabi Ampraczy powoływał sam król Umelu. Ten hrabia był znany z tego, że uwielbiał pić piwo oraz uwielbiał oglądać turnieje rycerskie. Natomiast surowo karał przestępców. Zazwyczaj były to kary śmierci, że zostali powieszeni na drzewie. Oczywiście najlepiej nagradzani byli zwycięscy takich turniejów przez Hrabię. Nie przepadał za kościołami, był raczej niewierzący. Natomiast handlarze byli mu obojętni, ponieważ jak wspomniano, skupiał się na piciu piwa i oglądaniu turniejów rycerskich. Rozwijało się tez malarstwo, w którym były Freski. Sprzedawano je w różnych cenach na targach handlowych. Wojsko w tym okresie raczej się nie rozwijało. Ponadto wtedy każdy pił z Hrabią piwo w tawernie. A i ogólnie działały tawerny, w których za odpowiednią cenę, można było się przespać i najeść. Oczywiście nie każdego stać było na taki luksus. Co do biednych, cóż. To zależało. Jeżeli biedak pił z Bjornem, to dostawał u niego szacunek i wrzucił parę groszy. Jednak jeśli ktoś odmówił z nim picia, to cóż. Dalej był biedny i na dodatek przez Hrabiego wyśmiewany. W 1317 roku ostatecznie zmarł. Co w takim wypadku? Wtedy Umelski Król wybiera nowego Hrabię z rycerstwa. Koniec rozdziału IV.

[Leszek Ebe 77]

Rozdział V-Hrabia Ulrych I Jungraaf

Okres 1317-1361. Po śmierci Bjorna, Ulrych został połowany na kolejnego hrabię. Ten natomiast kładł nacisk na wojsko, ale równie z naciskiem, żołd żołnierzy był większy.  Ponadto za jego czasów, do Ampraczy dotarł proch strzelnicy. Konkretnie w 1323 roku. Następnie rok później pojawiły się pierwsze rodzaje armat. Ponadto Ulrych był jedynym średniowiecznym władcą, wierzącym. Dlatego miał aprobatę u duchowieństwa i odpusty mogły się odbywać praktycznie co tydzień. W 1345 roku powstał bunt chłopów niedaleko Poz. Garnizon Ampraczy został wezwany do zebrania żołnierzy i ruszenia nimi, by stłumić bunty. Ponadto żołnierze z Poz też przybyli. Bunty zostały dość szybko stłumione i był spokój w państwie. Następnie nie było ciekawych wydarzeń. Handlarze dalej sobie działali. Ostatecznie Ulrych zmarł w kościele, modląc się w 1361 roku. Został pochowany pod sarkofagiem kościoła Rotriokatolickiego. Koniec Rozdziału V.

[Leszek Ebe 77]

Rozdział VI-Hrabia Bjorn I Jungraaf

Okres 1361-1390. Po śmierci hrabi Ulrycha I Jungraafa, na jego miejsce przez Umelskiego Króla został powołany jego bratanek, Bjorn. Bjorn również był wierzącym, ale nie aż tak mocno wierzącym jak Ulrych i ograniczał modlitwy raczej to niedziel niż w przypadku jego wuja do codziennego chodzenia do kościoła. Biskupowi Ampraczy, aż tak to nie przeszkadzało że rzadziej chodził, bo najważniejsze że był w każdą niedziele obecny. Zaś jak chodzi o samą polityke Bojrna, to on skupił się mocno na handlu i gospodarce miasta. Taki można powiedzieć Hrabia biznesmen. Handlarze zarabiali oczywiście dzięki niemu, ale nie tylko bo zarobki chłopów też się podwyższyły! A dlaczego? Ponieważ jedną z gospodarczych dziedzin, jakie było znane w Ampraczy, było rolnictwo. Zboże szło na export do stolicy Poz, ale nie tylko. Praktycznie po całym Królestwie Umelskim były sprzedawane zboża z Ampraczy. W roku 1364 chłopi się zebrali i wysłali trzech z nich do hrabiego Bjorna. Oczywiście straż ich zatrzymała i zapytała o powód wizyty, a ci odpowiedzieli że chodzi o radę chłopską. Hrabia Bjorn wyszedł i powiedział strażnikom by wpuścili tych 3 chłopów. Pierw oczywiście była rozmowa o interesach rolnictwa, a później przeszli na temat rady chłopskiej. Hrabia Bjorn powiedział że się zgadza, ale spotkanią mają odbywać się tylko w sobotę każdego tygodnia i żeby wyznaczyli spośród siebie przewodniczącego rady chłopskiej. Ci się zgodzili, podali sobie rękę i udali się z powrotem na swoje pola. Hrabia Bjorn oczywiście ogłosił w mieście, że chłopi mają zgodę na robienie rady chłopskiej ci każdą sobotę. Mieszczanie przyjęli to normalnie, duchowieństwu też to nie wadziło, ponieważ obowiązkowe mszy były odbywane w niedziele, jedynie rycerstwo się zaniepokoiło. Dlatego Bjorn usiadł razem z rycerstwem i była rozmowa na temat czy chłopi nie będą mieć za dużej swobody oraz czy nie oleje rycerstwa. Hrabia Bjorn ich zapewniał, że każdy jest ważny i sprawy rycerstwa też będzie wysłuchiwał. Co do samego hobby władcy, oprócz rozwijania gospodarki i rolnictwa, lubował się w obrazach. W 1368 roku nawet postanowił ogłosić konkurs na stanowisko stałego malarza dla Hrabi. Oczywiście zaznaczył że zarobki będą wysokie. Wtedy też każdy malarz w Ampraczy chętnie się zgłosił. Gdy już miało dość do wyboru prac, okazało się że jest ich aż 12! Hrabia oczywiście miał trudny wybór. Jednak po 3-godzinnych oględzinach postanowił wybrać tą jedyną pracę. Pracę malarza Doriana. Oczywiście zgodnie z tym co mówił, malarz Dorian dostał posadę stałego malarza w jego siedzibie. Oczywiście rozmawiali między sobą i Hrabia Bjorn mówił, że obrazy go uspokajają i dają mu odetchnąć. W 1369 roku, Bjorn znalazł sobie żonę-Lucynę. Malarz Dorian dostał specjalną misję. Ma jak najdokładniej namalować Hrabinę Lucynę w jej ulubionej sukni. Ten się zgodził, ale powiedział że jeśli obraz ma być udany, to jego żona nie może się przez ten okres malowania nie ruszać. Tak się dogadali i Hrabia Bjorn czekał, aż namaluję ją. Hrabina Lucyna oczywiście przybyła i w swojej pięknej zielonej sukni stanęła przy oknie i patrzyła się w stronę ratuszu. Malarz Dorian zaczął ją malować. Po 2-godzinnym staniu, obraz był gotowy i Hrabina Lucyna w końcu mogła odpocząć od stania w takiej pozie. Dorian oczywiście zaniósł obraz do Hrabiego. Hrabiu Bjornowi tak się spodobał obraz, że pozwolił Dorianowi wziąć sobie jednego ucznia na szkolenie w malowaniu. Rycerstwo w roku 1387 przybyło się spotkać z Hrabią w sprawie nowej broni-Moździerza. Bjorn nie znał się tak dobrze, jak jego wujek na broni, dlatego zapytał jakby miało to działać, do jakich by było celów oraz kto by się tym obsługiwał. Rycerstwo oczywiście zaprosiło też wybitnych inżynierów. Mówili że moździerze były by wykorzystane do obrony miasta, a ci inżynierowie obsługiwali by takie moździerze. Hrabia się zgodził na zbudowanie 4 takich sztuk, i miały być ustawione po jednej z każdej strony miasta. Tak też zrobili i rycerstwo kazało kowalom zrobić te 4 moździerze. Były one gotowe w 1388 roku. w 1390 roku Hrabia Bjorn I Jungraaf zmarł z ataku serca. Oczywiście też został pochowany pod sarkofagiem kościoła Rotriokatolickiego. Koniec rozdziału VI.

[Leszek Ebe 77]

Rozdział VII-Hrabia Jorgen Landgraf(średniowiecze)

Okres 1390-1421. Hrabia Jorgen był najdłużej panującym władcą w Ampraczy. Panował nią od 1390, aż do swojej śmierci, która nadeszła dopiero w 1465 roku! Jednak tu przedstawimy go z okresu średniowiecznego. Hrabia Jorgen był ateistą. Zdecydowanie nie wierzył w kościelne bzdury. Dlatego na dzień dobry duchowieństwo za nim nie przepadało i już w 1391 roku biskup Ampraczy zrobił ekskomunikę na Hrabiego Jorgena! Ten w zamian po prostu zwolnił go z stanowiska. A w następnym roku kazał wyburzyć kościół Rotriokatolicki, co też tego zrobili i duchowieństwo w Ampraczy praktycznie już nie istniało, a ci co byli księżami, mieli problem bo musieli szukać nowej pracy. Oczywiście Umelscy Królowie się nie wtrącali, ponieważ praktycznie każdy Umelski Król był ateistą. Hrabia Jorgen chciał rozwijać 2 sprawy-Rycerstwo oraz szkolnictwo. A co się stało z malarzem Dorianem? Hrabia Jorgen postanowił go od razu nie wyrzucać, ale ostrzegał że będzie musiał się przyszykować na nowe stanowisko-nauczyciela malarstwa w szkole. Tak hrabia Jorgen kazał wybudowanie Uniwersytetu Amprackiego im.Jorgena Landgrafa w 1394 roku. Oczywiście gdy już Uniwersytet powstał, Kazał już dość staremu malarzowi Dorianowi się przeprowadzić do tego uniwersytetu. W 1400 roku do Ampraczy przybyła nowa broń-Arkebuz. Pierwszy jej model wyglądał jak taka mała armata, którą można było wziąć do rąk. Oczywiście Hrabia Jorgen był zachwycony tą nowinką i kazał ją testować. Następnie kazał zacząć jej produkcję. I tak do 1402 roku powstały już 5 takich sztuk. Łącznie Rycerstwo miało do dyspozycji 6 arkebuzerów. Jednak w 1402 roku wybuchła wojna domowa w Królestwie Umelskim! Część ludności była za powstaniem republiki, część za powstaniem rzeczpospolitej, a trzecia strona była dalej za królestwem. Hrabia Ampraczy wyznał, że będzie walczył po stronie królewskiej. Powodem tego, było że w republice duchowieństwo miałoby miejsce bytu, nieznaczne, ale by istniało. Natomiast Jorgen nienawidził religii rotriokatolickiej. Republikanie i królestwo mieli podobnie wyposażoną technologicznie broń na początku wojny. Wojna była krwawa, było w niej wiele ofiar. Republikanie chcieli nawet zdobyć Ampracze, jednak dzięki moździerzom, szybko ten pomysł wybili im z głowy. W 1406 roku republikanie udoskonalili arkebuzery. Były one lżejsze i mogła je nosić nawet piechota, a nie tylko rycerstwo. Przez to republikanie stanęli na przodzie z technologią wojskową. Mało tego w 1407 roku, powstały pierwsze armaty na kołach u republikanów. Wszyscy byli wymęczeni wojną i w 1410 roku Król Umelu i przywódca strony republikańskiej podpisali pokojowy pakt, w którym Wielkie Królestwo Umelskie zostało podzielone na 2 mniejsze państwa-Nowe Królestwo Umelskie i Republikę Walerską. Oczywiście zaczął się okres odbudowywania Królestwa Umelskiego. Nie ominęło to także Ampraczy. W 1414 roku w końcu wszystko wróciło do normy. Hrabia Jorgen postanowił rozwijać nowy rodzaj arkebuzera. Oczywiście już w 1415 roku piechota dostała nowe arkebuzery w ręce i zaczęła się szkolić z ich używania. Ponadto w tym samym roku, do Ampraczy trafił papier i pióro. Dlatego ważne dokumenty zaczęto pisać od tego roku na papierze. I tak do 1421 roku wyglądał Ampracz pod władzą Hrabiego Jorgena Landgrafa. Natomiast o jego władzy w czasach renesansu opowiemy już w nowej epoce historycznej. Koniec rozdziału VII.

Edytowane 22 Stycznia 2022 przez Leszek Ebe