Wieloksiąg Kiryjski

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 336]

W tym wątku władze Przenajświętszego Kościoła Kiryjskiego publikować będą, część po części, kolejne fragmenty świętych pism Kiriów, które udało się już przetłumaczyć.

Fragment z samego początku Wieloksięgu, Księga Początku

Cytat

       Na początku była Myśl. Wszechogarniająca Myśl unosząca się wśród nicości. I trwała Myśl tak długi okres czasu, że ludzie później nazwali go wiecznościami. Potem jednak Myśl zrodziła samą siebie, dając początek Absolutowi, którego mieszkańcy Vadmy nazwali potem Jahwe. Wraz z chwilą powstania Jahwe wypełnił całą Pustkę swoją obecnością tak, że nie było już w niej nic pustego.
      I stworzył Jahwe swoje Siedziby, pozostawiając Pustkę niezamieszkałą. Główną częścią Siedzib Jahwe była jego sala tronowa, w której przebywał. Legendy mówią, że całe eony upłynęły, zanim przestał dumać i wstał ze swojego tronu, mówiąc "Szäłłesté!", "Niechaj powstaną!". I powstali, a było ich ośmiu, ośmiu pierwszych sług Jahwe. Czterej imion nigdy nie posiadali, pozostałych nazwano potem Re-Älem, Mirkiem, Mikrem i Prokrastynacją. Z początku nie byli oni wolnymi duszami, a golemami, którzy mogli jedynie wykonywać polecenia swojego pana i jeno wtedy, gdy myślał on o nich, w pozostały czas stali nieruchomo. Nie mogła się także w ich głowach ostać myśl, której im wpierw Jahwe nie przekazał.
      Wkrótce jednak zebrał ich Stwórca przed swoje oblicze i oznajmił, że czas się zbliża do utworzenia Wymiarów, a w związku z tym obdaruje ich Wiecznym Ogniem, za pośrednictwem którego uzyskają wolną wolę. Obdarował ich nim, a kiedy tylko zrobił, każdy w myśli swojej pochwalił Pana za łaskawość, prócz jednej Prokrastynacji, której pierwszą myślą był zamiar przełożenia na później pochwały, kiedy już się przekona, jak wygląda życie duszy wolnej.
     Kiedy Pieśń dobiegła końca, Jahwe powstał i cicho wypowiedział słowo U'raa, tworząc tym samym trzy wymiary jednocześnie. I przed oczami Sług pojawiły się trzy wrota, każdy prowadzący do innego uniwersum. Nazywały się Æãsja, K'loma i Öszyjł. Najważniejszy z nich był ostatni, miał on być stolicą całego Widzialnego Multiwersum i tam jedynie miała trwać rzeczywistość, której odbicia docierać miały do Æãsji i K'lomy jako cienie ledwo. Pozostałe dwa światy zaprojektowane zostały jako swoje lustrzane odbicia, w których nic nie było tak naprawdę rzeczywiste. Stwórca ujawnił swym Sługom, że pragnie, aby trzej z nich zamieszkali w każdym z wymiarów i rządzili nim w imieniu Boga. Zarządził, aby głównym wymiarem zaopiekował się Re-Äl, ale zanim dokończył mówić, Prokrastynacja wbiegła w otwarte nadal wrota Öszyjły, chociaż miała w wizji śmierć i zniszczenie, którego będzie przyczyną.
       Jahwe zaś nie zatrzymywał jej, wiedząc o rzeczach koniecznych, które miały nadejść aby osiągnąć ostateczny dobrobyt. Odbył rozmowę na osobności z Re-Älem oraz Mirkiem i Mikrem, przydzielonymi odpowiednio do władania K'lomą oraz Æãsją. Wyjawił im, iż wie o zamiarach Prokrastynacji, która chciała obwołać się królową całego Widzialnego Multiwersum oraz ogłosił w związku z tym zerwanie połączeń między głównym wymiarem a wymiarami mniejszymi, tak aby zło się nie rozprzestrzeniło także na nie. Wiedział jednak również o sile półbogini i o jej planie późniejszego znalezienia sposób na zaatakowanie pozostałych wymiarów, rozkazał więc Mirkowi oraz Mikrowi stałą czujność i powierzył zadanie ukształtowania swoich zamiarów na chwałę Bożą, skoro od teraz nie będą już odbiciami Öszyjły.
      Trzej Słudzy, na terenie swoich wymiarów znani później jako Kirosowie, zasalutowali i podążyli do przydzielonych im wrót, dwaj wstępując na ścieżkę pokoju i tworzenia, a jeden, Re-l na drogę wojny z Prokrastynacją o wymiar, nazwany później przez jego mieszkańców od imienia mitycznego herosa Realem. Jahwe zaś zniszczył wrota i pogrążył się w zadumie.