Historia Ampraczy-Okres I Związku Socjalistycznych Republik Muratyckich(1904-1978)

[Leszek Ebe 77]

Jest to przedostatni etap historyczny Historii Ampraczy przedinternetowej. Wczujcie się w klimaty Kalkilizmu!

Rozdział I-Początek Kalkinizmu w Ampraczy

Okres 1904-1920. Gdy Kalkil Kramasz już przejął władzę w Muratyce, to pozostawało pytanie-co z Ampraczą? Ostatecznie mianował jednego z swoich generałów na to stanowisko, Mjedibova Borova. Każda osoba co zarządzała miastem, nazywano od tej pory ,,Drugim Towarzyszem". W tym okresie powstało też wiele szkół szachowych i jedna z nich była w Ampraczy. Szachiści z Związku Socjalistycznych Republik Muratyckich totalnie zdominowali wszystkie turnieje w Pollinie. Następnie w 1905 roku z Dreamlandu do Muratyki, trafił nowy wynalazek-Karabin Maszynowy. Oczywiście oddział z Ampraczy również dostał parę egzemplarzy. Postanowili jednak go w 1907 unowocześnić, dorabiając mu-koła! Tym samym karabiny maszynowe, mogły być holowane przez konie! A nazwa pierwszego Muratyckiego Karabinu Maszynowego, nazywała się Gargunov wz.1907 . Od również 1907 roku, zaczęto nową epokę w muzyce-pieśni robotnicze! Do dziś jedna z nich dotrwała do teraz, a właściwie jej tekst, bo niestety nagranie gdzieś zaginęło... A tak on brzmiał:

 

,,To my towarzysze!"

Gdzieś w oddali, czekał na nas młot

Czekał na nas sierp, czekał na nas Kalkil

Bo on wybawcą jest narodu Muratyckiego!

Wybawcą narodu Muratyckiego!

I nie będzie burżuj pluł nam w twarz!

Ubijemy ich na kowadle rach, ciach ciach!

Bo to my towarzysze!

To my towarzysze!

To my towarzysze!

Robotnicy Towarzysze!

Jak czujesz się komunistąąąą

To zaśpiewaj tą piosenkę mąą

A jak zdradziłeś swój naróóóód

To Kalkinizm osądzi szybko to

Tu każdy dzieli się chlebem

Bo równość musi być

Jak kobieta też chce pracować

To dajcie jej też młot!

I buduj ten nasz naród

Ku chwalę Kalkilizmowi!

Bo to my towarzysze!

To my towarzysze!

To my towarzysze!

Robotnicy Towarzysze!

Niech Kalkil Kramasz prowadzi naaaasz

Niech Kalkil Kramasz prowadzi naaaasz

Niech Kalkil.... prowadzi naaaaasz

Natomiast walutą w tym okresie były tzw.Sowiety Muratyckie. A i co do rozwoju samochodów, to nieco on zwolnił, natomiast inny typ pojazdu się zaczął rozwijać bardzo prężnie-ciężarówki. Więc tak podróż do pracy nie odbywała się już rowerem(choć ci co mieli blisko pracę, mogli rowerem jechać), ale przyjeżdżały ciężarówki po nawet 10 robotników w tamtym czasie! A najbardziej widoczne to było właśnie w Ampraczy! Początkowo nie było ich za wiele, ale z czasem musiały powstać przepisy drogowe, by dbać o bezpieczeństwo wszystkich towarzyszy. A jaki był najważniejsze budynki, oprócz fabryk przemysłowych i kopalni? Oczywiście piekarnie! Dlatego piekarze, współpracowali z chłopami, oczywiście na zasadach równości. Mjedibov Borov był natomiast znany z tego, że sam był spawaczem i starał się jak najbardziej być równym, spośród innych towarzyszy, pracując w poniedziałki i wtorki jako spawacz! Tak dokładnie! Nie jako Dyrektor Fabryki, nie jako Kierownik, nie jako nawet Brygadzista, ale jako bezpośredni spawacz! Oczywiście tym samym robotnicy chwalili Borova, za zaangażowanie się w pracę. Raz nawet sam Kalkil Kramasz w 1915 roku przyłapał Mjedibova Borova przy tym że spawa i wszyscy od brygadzistów po kierowników, aż do dyrektorów byli zaniepokojeni. Ale zgadnijcie co się wtedy stało. Kalkil Kramasz powiedział ,,Dobra Robota Drugi Towarzyszu. Ucz młode pokolenie że ciężką pracą, można zbudować nasz naród, bo każdy z nas jest równy". Po czym następnie sam Kalkil Kramasz wziął spawarkę i uczył się od Mjedibova Borova, jak spawać! Trwało to praktycznie do końca szychty. W 1918 roku, został wynaleziony nowy pojazd przez Michaiła Vappala-samolot! Pierwszy lot odbył się w czwartek i samolot był w powietrzu przez całą godzinę! Świadkami lotu był oczywiście Kalkil Kramasz oraz wszyscy drudzy towarzysze(W tym Mjedibov Borov). Postanowili że zaczną ich głównie używać do celów zwiadowczych(Wojsko Muratyckie) i propagandowych(Milicja Muratycka). Jednak w 1920 roku zmarł sam Mjedibov Borov. Oczywiście po jego śmierci, zaczęto budować na jego cześć, pomnik w Ampraczy. Koniec rozdziału I.

[Leszek Ebe 77]

Rozdział II-Sprawa Anarchistów i dalszy rozwój Kalkinizmu

Okres 1920-1940. Nowym drugim Towarzyszem Ampraczy został Svenson Polio. Początkowe rządy były spokojnie i robotnicy dalej pracowali na rzecz kraju, jedynie co wtedy się zadziało, to w 1921 roku przybył kolejny nowy wynalazek-czołg! Jednak wraz z pojawieniem się czołgu, pojawiło się nowe ugrupowanie w Ampraczy-Anarchiści. W latach 1922-1924 rosło coraz większe napięcie między Komunistami, a chowającym się Anarchistami, którzy zbierali to coraz większe poparcie. Był to okres bandytyzmu. Jednak Svenson Polio ostatecznie rozpoczął ,,Kalkinistyczny Terror", tym samym powołując całą milicję i wojsko do wręcz unicestwienia Anarchistów! Wykorzystane nawet czołgi i samoloty do tego. Akcja trwała 2 miesiące i przez ten okres z powodzeniem zabijali wszystkich anarchistów! Tym samym pod koniec 1924 roku wrócił porządek sprzed okresu bandytyzmu. Jednak by sytuacja się nie powtórzyła, Svenson Polio zapowiedział u siebie ZMK-Zmotoryzowaną Milicję Kalkinistyczną. Posiadała w Ampraczy ona 10 ciężarówek milicyjnych, 30 samochodów milicyjnych i nawet 1 czołg milicyjny, jednak który musiał mieć przezbrojoną broń główną z działka, na ciężki karabin maszynowy, ponieważ Kalkil Kramasz nie chciał by ZMK było tak samo silne, jak wojsko ZSRM, a powodem było to, że ZMK miała służyć tylko do bezpieczeństwa wewnętrznego kraju. Jednak wraz z rozwojem wojska, był też powolny rozwój ZMK. Były eksperymenty samochodów, by były bardziej pancerne i to miało spowodować że ani nie będzie tak silną jednostką jak wojsko ZSRM(czyli będzie bez czołgów), ale też żeby nie było również za słabe, tak jak MA-Milicja Ampraczy(czyli posiadały ciężarówki oraz samochody, które będą mieć pancerz). Dlatego też od 1927 roku był konkurs na powstanie pierwszego samochodu pancernego dla ZMK. I tak w 1928 roku, konkurs wygrał pojazd Iljana Iłumowicza, który nazywał się IŁACZ-1. Miał ruchomą wieżę z tyłu, był całkowicie pancerny i dość długi. Miał na ruchomej wieży 1 ciężki karabin maszynowy Gargunov wz.1907 oraz jeden z przodu lekki karabin maszynowy Gargunov wz.1907/19 , który był lżejszą wersją produkowaną od 1919 roku. Następnie samochód pancerny IŁACZ-1 został zaprezentowany Kalkilowi Kramaszowi, który był pod wrażeniem tego wynalazku i kazał by we wszystkich większych miastach ZSRM, ZMK miała chociaż po 1 samochodzie pancernym IŁACZ-1. Stan uzbrojenia Ampraczy na rok 1928 wyglądał tak: 3 samochody pancerne IŁACZ-1, 45 ciężarówek ZMK oraz 20 samochodów ZMK. Dążono do tego, by zwykłe samochody ZMK zastępować właśnie samochodami pancernymi IŁACZ-1. W ciągu 3 najbliższych lat zmieniało się prężnie. W 1929 roku było 6 samochodów pancernych IŁACZ-1, 50 ciężarówek ZMK oraz 10 samochodów ZMK. W 1930 roku wszystkich samochody ZMK przekazano MA. Natomiast tego samego roku ZMK w Ampraczy miała 11 samochodów pancernych IŁACZ-1 i 60 ciężarówek ZMK. A w 1931 roku było już 20 samochodów pancernych IŁACZ-1 i 80 ciężarówek. Jednak nie tylko wojskiem człowiek żyje. Już w 1926 roku powstały Autobusy. Miały one zastąpić ciężarówki w przewożeniu pasażerów do miejsc pracy w te i z powrotem. W 1930 roku było już 100 autobusów w Ampraczy, co spowodowało praktycznie całkowite wyparcie ciężarówek z transportowania pasażerów. Od teraz Ciężarówki służyły tylko do transportowania przedmiotów, służenia dla ZMK oraz jako wojskowe ambulanse czy ciężarówki amunicyjne wojska ZSRM. Kolejnym wynalazkiem było powstanie radia w 1930 roku. Dzięki temu samoloty, już nie musiały zrzucać ulotek propagandowych, a za pomocą radia zaczęto szerzyć propagandę. Kolejną sprawą była piłka nożna. O ile w latach 20' nie specjalnie interesowano się jej rozwojem, tak w latach 30' to się zmieniło i ZSRM coraz częściej brał udział w piłkarskich turniejach nordackich oraz nawet w meczach z reprezentacjami całego Pollinu! Za to 4 inne dyscypliny sportowe, cały czas cieszyły się popularnością odkąd powstało ZSRM-Boks, Podnoszenie ciężarów, Szachy oraz Zapasy! W 1934 uznano że obecne Karabiny Maszynowe są dość przestarzałe i ogłoszono konkurs, tym razem na nowy karabin maszynowy! Zakłady Zbrojeniowe Ampraczy wygrały konkurs i w 1935 roku zaprezentowali Karabin Maszynowy Ampraczy wz.1935 . Z porównaniu z poprzednikiem, ten Karabin Maszynowy miał magazynki talerzowem, które mieściły aż 70 naboi! Powstała też kolejna rewolucja, tym razem motoryzacyjna. Od 1936 roku, mieszkańcy Ampraczy, którzy przerobili co najmniej 10 lat pracy, mogli ubiegać się o własny samochód! Wcześniej tacy robotnicy mogli jedynie korzystać z rowerów lub komunikacji miejskiej czyli ciężarówek, a potem zastępujących ich autobusami. W 1940 roku zmarł na chorobę płuc, Svenson Polio. Koniec Rozdziału II.

[Leszek Ebe 77]

Rozdział III-Zakłady Zbrojeniowe Ampraczy kontra Iljan Iłumowicz

Okres 1940-1950. Nowym Drugim Towarzyszem, został Oleg Mjadarr. Za jego kadencji, oprócz oczywiście standardowego pilnowania by w mieście był Kalkinizm, to postanowił rozwijać Zakłady Zbrojeniowe Ampraczy. Oczywiście były różne projekty. Ale pierwszy z takich projektów, co faktycznie miał miejsce to.... zaprojektowanie, a następnie zbudowanie prototypu pierwszego w historii Muratyki, pistoletu maszynowego Pistoliet Puliemiot Mjadarrira który został tak nazwany, na cześć Drugiego Towarzysza! Pokazanie tego prototypu, miało miejsce w roku 1942. Natomiast od 1943 była uruchomiona produkcja seryjna, a do służby wojsk ZSRM weszły pod koniec tego roku. Jednak była to druga i ostatnia broń palna, produkowana przez Zakłady Zbrojeniowe Ampraczy. Jednak od roku 1941 postanowili wejść na rynek pojazdów wojskowych, tym samym robiąc konkurencję dla wynalazków Iljana Iłumowicza. Początkowo opierała się ona o rywalizowaniu w samochodach pancernych. Zakłady Zbrojeniowe Ampraczy w 1942 roku zaprezentowali swój pierwszy samochód pancerny-Polio wzór 1942 na cześć zmarłego drugiego towarzysza-Svensona Polio. Ze względu na układ półgąsienicowy, był wolniejszy od Iłacza-1 , ale za to miał mocniejszy pancerz! Oczywiście na odpowiedź Iljana Iłumowicza, nie musieliśmy czekać długo. Zaprezentował on w tym samym roku Iłacz-2 . Była to wersja samochodu pancernego, która zamiast karabinu maszynowego, została zastąpiona działkiem szybkostrzelnym. Oczywiście druga wersja miała już dostać się bezpośrednio do wojska ZSRM. Ostatnim samochodem pancernym, zaprezentowanym przez Zakłady Zbrojeniowe Ampraczy, był w 1944 roku Polio wzór 1944 . Różnił się od poprzednika tym, że posiadał nie 4 koła, ale aż 8 kół! W dodatku miał nowy, nieco większy silnik od poprzednika. W 1944 roku, oczywiście wojsko ZSRM było zachwycone pojazdami zarówno Iljana, jak i Zakładów Zbrojeniowych Ampraczy! Dlatego Iljan Iłumowicz ogłosił w 1945 roku, że rewolucjonizuje jak dotąd swoje samochody pancerne i przenosi się na... czołgi kolejowe! Tak, dobrze przeczytaliście. Skoro pociągi mogą jechać po torach, to czemu nie czołgi? Tak też powstał pierwszy czołg kolejowy pod koniec jeszcze tego roku. Z porównaniem do czołgów z napędem gąsienicowym, ten miał być zdecydowanie szybszy i osiągać prędkość nawet 120 km/h(Gdzie czołgi gąsienicowe tego okresu jechały zaledwie 20 km/h)! Prototyp prawie się udał. Wprawdzie nie jechał 120 km/h, ale prędkość 100 km/h brzmi również imponująco jak na czołg! Nazwany wtedy został Iłacz-Tank . W odpowiedzi na to Zakłady Zbrojeniowe Ampraczy postanowiły pójść swoją ścieżką... W autobusy pancerne! Z porównaniem do zwykłych autobusów, te miały mieć pancerz oraz dodatkowo broń z tyłu tego pojazdu! Jednak pierwszy prototyp tego pojazdu powstał dopiero w 1948 roku, co powodowało, że do 1948 roku, dominowały Iłacz-Tanki . Nazwa prototypu to Polio wzór 1948 . Był to autobus z płytkami pancernymi po bokach pod szybami. Miał też obrotowe tylne stanowisko strzeleckie, które mogło strzelać jednak tylko do tyłu i do góry. Był on uzbrojony w Karabin Maszynowy Ampraczy wz.1935 . Rok później powstała modyfikacja, że zamiast karabinu maszynowego, zastąpiono go standardowym działem czołgowym. Tak też te wersje autobusów pancernych nazywały się Polio wzór 1948/49 . Jednak w 1950 roku, zmarł Iljan Iłumowicz, co spowodowało że wojsko ZSRM składało zamówienia tylko od Zakładów Zbrojeniowych Ampraczy. Ponadto ZMK zamówiła starsze wersje autobusów pancernych, dla swoich jednostek i tym samym Zakładami Zbrojeniowymi Ampraczy były zainteresowane zarówno wojsko ZSRM, jak i również ZMK, które co prawda miało w posiadaniu 50 samochodów pancernych Iłacz-2 , ale równocześnie potrzebowali ,,większego pojazdu". Koniec Rozdziału III.

[Leszek Ebe 77]

Rozdział IV-Końcowy Kalkinizm

Okres 1950-1962. W Ampraczy dalej rządził Oleg Mjadarr. Zakłady Zbrojeniowe Ampraczy podjęły decyzje, że będą produkować zarówno broń strzelecką dla piechoty ZSRM, jak i pojazdy wojskowe dla wojska ZSRM i ZMK. Jednak o ile w produkcji drugiego oręża utrzyma się przez długi czas, tak ostatnią konkretną i udaną broń strzelecką zbudowano w roku 1951.   Był to pierwszy(i jedyny) karabin przeciwpancerny Karjabin Ampracz P1 . Potrafił przebić nawet średni pancerz czołgu! W 1952 roku zbudowano już trzeci model autobusu pancernego(Wojsko ZSRM, przez cały okres rządów Kalkila Kramasza, uwielbiało te autobusy), który do produkcji seryjnej wszedł w 1953 roku, tym samym nazywając go Polio wzór 1948/53 . Tutaj głównie skupiono się na mocniejszym pancerzu oraz zamiast tylnego obrotowego stanowiska działa czołgowego, to dano po 4 bokach stanowiska z km Ampraczy wz.1935 . Dodatkowo, na dachu zamontowano 2 wieżyczki obrotowe z działkami przeciwlotniczymi! Jednak oprócz autobusów pancernych, wznowiono produkcję samochodów pancernych. Zrobiono zarówno wersję wojskową, jak i wersje dla ZMK. Obie wersje miały wspólne to, że posiadały 6 kół. Pierwsza wersja- Polio wzór 1944/52W miała mocniejszy pancerz oraz posiadała 1 działo czołgowe. Natomiast wersja dla ZMK, nazywała się Polio wzór 1944/52Z i miała słabsze 2 km-y Ampraczy wz.1935 oraz posiadała lżejszy pancerz, ale w zamian te pojazdy znacznie szybciej się poruszały od modelu Polio wzór 1944/52W . Ponadto zakończyła się era totalnej dominacji szachistów z ZSRM. Szachiści z Sarmacji przejęli pałeczkę i teraz to oni zdominowali szachy od lat 50' XX wieku. Potem przez większość czasu, była stagnacja. Dopiero nową ważną, aczkolwiek smutną, była śmierć Olga Mjadarra w roku 1960. Tym samym okres 1960-1962 był dla Ampraczy, okresem bez Drugiego Towarzysza, czyli władzę w tym mieście, utrzymywała Tymczasowa Rada Ampraczy. W 1961 roku, Zakłady Zbrojeniowe Ampraczy do gry wprowadziły pływający transporter opancerzony Mjadarr-Polio Morski . Tym samym były one wysłane głównie dla jednostek pływających wojska ZSRM. I tak w roku 1962 zmarł Kalkil Kramasz, wybitny władca Związku Socjalistycznych Republik Muratyckich. To on był odpowiedzialny za powstanie nurtu komunistycznego w Muratyce. Żył też baaardzo długo. Jednak nadchodzi i czas na niego.... Koniec Rozdziału IV.

[Leszek Ebe 77]

Rozdział V-Nowy Muratycki Komunizm

Okres 1962-1978. Wraz z nowym przywódcą-Andrejem Iwanowiczem Syniejem, kolejnym Drugim Towarzyszem został Lew Vorocki. Już widać na dzień dobry było zmianę przywódcy. Pierwsze co zrobił, to włączył ZMK do nowo powstałej organizacji-TPK(Tajna Policja Kalkinistyczna), jednak już rok później zmienił jej nazwę na TPS(Tajna Policja Socjalistyczna). Co do Lwa Vorockiego, to ciekawa historia, ponieważ został wybrany na Drugiego Towarzysza, będąc wcześniej.... chłopem co uprawia plony.... Za jego rządów do Ampraczy przybyło bardzo dużo chłopów. Zdecydowanie lekceważył robotników, jednak gdy było zagrożenie buntu, to wykorzystywał hasło ,,Pamiętajcie, budujecie nasz kraj w imię Kalkika Kramasza, nie zawiedźcie go!". Co ciekawe, jego śmierć w 1968 była również... zaskakująco. Przebierając się za zamachowca, sam Andrej Iwanowicz Syniej zastrzelił z ukrycia Lwa Vorockiego, którego... Sam powołał na stanowisko Drugiego Towarzysza Ampraczy!! Oczywiście TPS zadbało, by nie było żadnych powiązań z przywódcą ZSRM, dlatego znaleźli kozła ofiarnego i podrzucali mu dowody. Kozioł ofiarny, nazywał się Greg Dodov. zarówno Milicja Ampracka, jak i TPS podrzucały mu ,,dowody" w sprawie zbrodnii Lwa Vorockiego. Tamten dla niego czas był erą ,,Spotkaniem z Armią Sądów". Nie bez powodu, tak nazwałem ten okres. Greg Dodov już w samym 1968 roku był wzywany do sądu co miesiąc w sprawie przyznania się do winy.... Był śledzony przez TPS na każdym kroku. Milicja Ampracka celowo chodziła jak najbliżej jego, by wymuszić ,,szturchnięcie", co spowodowałoby że mają ,,kolejny powód", który by obciążał Grega Dodova. Na domiar złego w 1969 roku, miał do sądu stawiać się nie co miesiąc, ale..... co tydzień! Następnie co jakieś 2 tygodnie przybywali do jego mieszkania ,,psychologowie", którzy mieli mu ,,pomóc" z psychiką i tym samym mówili, że w imię dobra ZSRM nie powinien ukrywać swoich emocji i powinien się przyznać i zejdzie z niego wtedy ,,poczucie winy". Greg Dodov nie wytrzymał i w 1970 roku popełnił samobójstwo. A kto był nowym Drugim Towarzyszem? W larach 1968-1970 roku, przywódca ZSRM objął też bezpośrednie rządzenie w Ampraczy, a przynajmniej do wyjaśnienia sprawy z śmiercią Lwa Vorockiego. Jednak gdy ogłoszono, że Greg Dodov był tym zamachowcem i z ,,poczucia winy" popełnił samobójstwo, postanowił już niedługo wybrać kolejnego Drugiego Towarzysza. Drugim Towarzyszem została Maria Ludimiła. Jednak i z nią był problem. Okazała się ,,Komunistyczną Feministką". Głosiła takie poglądy jak ,,Jeżeli nasze społeczeństwo ma być równe, to pamiętajcie że kobiety są delikatne i mogą pracować tylko przy lekkich pracach, a mężczyźni mają pracować w najcięższych warunkach na rzecz ZSRM! Oczywiście odwiedzała ona fabryki i wraz z pałką, która dostała jako prezent od TPS, zaczęła podchodzić do wszystkich mężczyzn i ich bić najmocniej jak tylko potrafiła! Jeden to krwawił mocno i błagał o litość. O dziwo przestała go bić, ale wtedy powiedziała ,,Jesteś nierobem towarzyszu, a takich tu nie potrzebujemy. Za karę będziesz czyścił buty wszystkim mieszkankom Ampraczy, a jeśli i w tym będzie nierobem, to TPS ma odpowiednie miejsce dla dezerterów, takich jak ty!", po czym wyszła. To wkurwiło bardzo mocno robotników. Ale Maria Ludimiła również była bezlitosna i kazała TPS rozstrzelać każdego kto ,,przeciwstawił się Kalkinizmowi". Więc sytuacja w 1973 roku, była naprawdę gorąco... Ale wspaniały przywódca ZSRM, miał i na to rozwiązanie! Znowu przebrał się za zamachowca! Jednak tym razem, miał ją zabić, poprzez rozjechanie jej na ulicy. Oczywiście TPS o wszystkim wiedziało i dostało rozkaz, że gdy zginie, to mają szukać kolejnego kozła ofiarnego... Tak też ją przejechał, ale o dziwo żyła, to dokończył swoje dzieło, bijąc ją pałką w głowę. Oczywiście wcześniej wzywała jak dotąd jej słuchającej TPS, która zazwyczaj jej się słuchała. Ale otóż, nie tym razem.... Po jej śmierci, nowym kozłem ofiarnym stał się ten.... Który wtedy został najbardziej pobity i upokorzony! Nazywał się Igor Psutnik. Oczywiście miał identyczną sytuację co Greg Dodov! Jedyną różnicą było to, że postanowił się szybko przyznać.... Ale to sądowi nie wystarczało i kazali mu się przyznać ,,dobrowolnie", a nie z powodu jego własnej żony(co żona wtedy była przeciwna by się przyznał). Dlatego też postąpiono znacznie okrutniej i TPS więziła go w specjalnej celi, codziennie go bijąc, a w niedziele wysyłali go do rozprawy sądowej. Ostatecznie został skazany na śmierć w 1974 roku. Tym samym wybrano trzeciego i ostatniego Drugiego Towarzysza Bake Fiodora, który był nim w okresie 1974-1978.  Jednak w tym czasie czuć było coraz większy bunt i chęć wprowadzenia demokracji do państwa, a ten bunt rozpoczął się właśnie w.... Ampraczy! Dlatego Baka Fiodor ekspresowo zajął się tą sprawą i postanowił ,,Łagodzić Komunizm", wprowadzając do niego, coraz więcej elementów demokracji. Nie spodobało się to oczywiście przywódcy Andrejowi Iwanowiczowi Syniejowi, jednak gdy widział że nie tylko w Ampraczy rodził się ten bunt i praktycznie doszło do wybuchu rewolucji w 1977 roku, to schował się w swojej siedzibie. Jednak tam go demokraci go dorwali i rozstrzelali! Natomiast Bake Fiodora postawiono jedynie przed sądem i został skazany na 5 lat pozbawienia wolności. Koniec rozdziału V.