Rezerwat przyrody Doliny Varl

[Albert Fryderyk de Espada 948]

Rezerwat przyrody ulokowany w południowo-zachodnich górach nienazwanych w dolinie Varl został oficjalnie powołany do życia prze ukaz prezydenta IV Republiki. Ten sam dokument reguluje również funkcjonowanie samego rezerwatu który ma posłużyć przede wszystkim jako obiekt do badań nad wyjątkowymi oazami fauny i flory z całej Nordaty a może i Polinu. Ulokowanie rezerwatu w tak odizolowanym miejscu podyktowane było przede wszystkim koniecznością odcięcia obszaru od niepożądanych wizyt nieproszonych gości którzy bardzo rzadko zapuszczają się w te rejony gór nielicząca i tak nielicznych górali post-Tuyhuńskich zamieszkujących te obszary.
Prezydent zawierzył rolę prowadzenia rezerwatu oraz ośrodka badawczego podwykonawcy Monerskapu Espada, instytucji badawczej BIO=STAR dla której będzie to pierwsze tego typu przedsięwzięcie. 

Naszym głównym i nadrzędnym celem jest wyszukiwanie, badanie i przede wszystkim zachowywanie unikatowych okazów natury dla przyszłych pokoleń. Jak mało w dzisiejszym świecie interesujemy się otaczającą nas przyrodą iż zaczynamy dostrzegać w niej tylko tło opowieści tego spętanego i ciągnącego się życia. Warto byłoby się jednak zatrzymać w trackie tej podróży i przyjrzeć temu co nas otacza zanim nieuchronnie zniknie na zawsze. 
Geograficzna izolacja rezerwatu pozwoli nam w stopniu niezakłóconym przechowywać i studiować przeróżne gatunki zwierząt i roślin stwarzając odpowiednie dla nich warunki.

[Albert Fryderyk de Espada 948]

Almanach obiektów Rezerwatu Przyrody Doliny Varl:

• Obiekt Z001 - "Błotoróg"

Edytowane 13 Czerwca przez Albert Fryderyk de Espada

[Albert Fryderyk de Espada 948]

Obiekt Z001 - "Błotoróg"

Elasmotodon znany również po bardziej powszechnie używaną nazwą Błotoróg to jedyny wciąż żyjący przedstawiciel rodziny nosorożcowatych zamieszkującym Nordatę. Jest bezpośrednim krewnym włochatych nosorożców zamieszkujących północny kontynent od tysięcy lat. Gatunek ten może osiągać wagę ponad trzech ton oraz wysokość ponad dwóch metrów. Gatunek zamieszkuje przede wszystkim rozległe stepy środkowej Nordaty będąc idealnie przystosowanym do życia w tych warunkach. Krótka ale gęsta sierść porastająca całe ciało zwierzęcia bardzo dobrze chroni przed często nieprzewidywalną pogodą panującą na stepach. Nosorożce tego gatunku posiadają również dobrze widoczny charakterystyczny garb na grzbiecie. Błotorogi często muszą przeżyć kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt dni na rozległych stepach bez dostępu do wody. Poza charakterystycznym garbem najbardziej rozpoznawalnym elementem przedstawicieli tego gatunku jest ogromny róg w środkowej części czaski który u najstarszych i największych osobnikach może osiągnąć ponad metr długości. 

Niestety pomimo wieków przystosowywania się do życia w stepowych warunkach gatunek nie był w stanie zaadoptować się do obecności kolejnego dominującego gatunku w swoim ekosystemie jakim był człowiek. Przez fakt na rozmiar zwierzę często stanowiło cel polowań. Niekoniecznie było to podyktowane chęcią zdobycia pożywienia lecz wśród koczowniczych ludów stepowych zabicie jednego z osobników oraz pozyskanie jego rogu uchodziło za przejaw największego męstwa. Na przestrzeni ostatnich kilkuset lat populacja blotoroga skurczyła się z nawet (szacowanych) Kilkunastu tysięcy do zaledwie kilkuset osobników.

Szeroko zakrojony projekt ochronny osobników tego gatunku pozwolił na niemalże całkowite zatrzymanie procesu wymierania gatunku a w niektórych kontrolowanych i zaaranżowanych przypadkach gatunek mógł zaliczyć pierwszy od wielu lat przyrost swojej populacji. Tak majestatyczne zwierzę jest bez wątpienia warte wszelkich kosztów aby móc zachować go dla przyszłych pokoleń. BIO-Star udało się pozyskać dwa osobniki (samca oraz samicę) na rzecz rezerwatu Varl gdzie obecnie prowadzone są prace oraz badania które liczymy iż pozwolą nam lepiej poznać ten gatunek, jego zachowania oraz to jak żyje w celu rozpoczęcia w przyszłości procesu rekultywacji jego środowiska naturalnego oraz przywrócenia go na stałe do ekosystemu.