Charakterystyka Freutu Opacz.

[Ulefs 15]

Obywatele, 

W niniejszym temacie przybliżę wam charakterystykę Freutu Opacz. Od momentu objęcia urzędu bliżej poznałem region i powołana została FO-EAHK, która będzie poruszać tematy związane z historią regionu i jej ideologiami, wszystkim co tyczy się przeszłości i kultury, natomiast w następującym wątku, zostaną poruszone kwestie, które dotyczą regionu w tym momencie, wraz z krótkim wstępem dającym zarys najważniejszych wydarzeń regionu.

Charakterystyka wysp:

Freut Opacz (esp. Frojt Opaĉ) dzieli się na dwie wyspy, zachodnią i wschodnią. Największym miastem zachodniej wyspy jest Opacz (Esp. Opaĉ) zaś największym miastem wyspy wschodniej jest Moraĉ). Średnia wysokość ponad poziomem morza zachodniej wyspy wynosi 220m, natomiast wschodnia wyspa jest dużo bardziej górzysta i jej średnia wysokość npm to 854m. Średnia temperatura roczna wyspy zachodniej to 11C a wschodniej 7C. Nie są to tereny zróżnicowane pod względem roślinności, bywają nazywane zielonymi siostrami ze względu na swoje rozległe pola i zielone góry. 

Freut Opacz zamieszkują przedstawiciele wielu nacji, natomiast najbardziej licznym ludem są Esperowie. Esperowie są ludem, których w przeszłości jednoczyła idea, której podstawą był język Esperanto. Przez wieki Esperowie dzielili się na wiele plemion, które zwalczały się między sobą nieustannie, były rozbite językowo i kulturowo, ale nie etnicznie poprzez wyspową izolację tych ludów na terenie. Przez swoje rozbicie i wewnętrzne walki międzyplemienne, grupa, która nie istniała jako zjednoczony naród, funkcjonowała w ramach innych księstw, królestw bez swojej przynależności narodowej, aż do zjednoczenia plemion roku 1901. 

Dokonał tego Ludeon Zamakos. Stworzył on ideę Esperską, zwaną Esperii. Nazwa pochodzi od starożytnego zwoju, który w większości spalony, odkrywał tylko jedno słowo - Esper. Wykopaliska archeologiczne trwają nieustannie, odkrywane są ruiny, broń, monety i inne artefakty, natomiast brakuje zapisów historycznych w starożytnym zaginiętym języku, z czasów przedplemiennych. Starożytny okres przedplemienny jest jedynym okresem sprzed zjednoczenia plemion 1901 roku, gdzie Esperzy byli zjednoczeni na obu wyspach w jedną, własna i niezależną strukturę państwową. Mało jest wiadomym o upadku starożytnego państwa na tym terenie, ale po jego upadku nastąpiła degradacja kultury, nauki, filozofii, języka i dobrostanu ekonomicznego.

Ludeon Zamakos zjednoczył Esperów dzięki zielonej gwieździe, która symbolizuje zielone łąki i obrośnięte trawą i drzewami klify obu wysp jak i pięć filarów idei Esperii. Są to:

1. Słowo - od stworzenia sztucznego, prostego języka, który zjednoczył Esperów.
2. Wiedza - aby odkryć swoje korzenie i poszerzyć wiedzę o świecie i samych sobie.
3. Jedność - aby zaprzestać konfliktom.
4. Wiara - nie definiowana jako wiara powiązana z religią, ale wiara w ideę Esperii.
5. Ziemia - czyli dwie wyspy, które zamieszkiwały od początków historii tego regionu Esperowie.

W 1901 roku Zamakos przedstawił swoj manifest o zjednoczeniu ludów ideą Esperii i wkrótce po tym opublikował w 1903 roku podręczniki do nauki tego języka. Jego pierwszym współpracownikiem, przy tworzeniu tego języka a następnie ruchu zjednoczeniowego był Mikol Kenios. Ich drogi rozeszły się w 1912 roku gdy zaczął się rozłam w ruchu zjednoczeniowym gdy wyszły na światło dzienne kwestie polityczne ruchu. Ruch się podzielił na dwa skrzydła, pacyfistyczny ruch Zamakosa i militarystyczno-niepodległościowy ruch Keniosa. Ruch Zamakosa odniósł w tej bitwie politycznej zwycięstwo. Lud Esperów był zbyt zmęczony i przygnieciony swoją historią i woleli się poddać każdej władzy, która szanowała Esperską kulturę i traktowała ich na równi z innymi obywatelami, bowiem ruch Esperski wg. Zamakosa miał lud zjednoczyć tylko i wyłącznie ku dobru ogółu, a nie do rywalizacji czy tworzenia własnego państwa w koncercie mocarstw.

 Hasłem przewodnim ruchu Zamakosa był okrzyk "lud jest wieczny". Z perspektywy ostatnich stu lat nie było to złym posunięciem, gdyż w poprzednich strukturach państwowych, jak i w aktualnej Muratyce, Esperzy są na równi z innymi obywatelami i wielu obywateli z innych regionów państwa, jak i Unii żyje w miastach Esperskich obu wysp, z czego najwięcej w mieście Opacz. Różnice co do wysp na poziomie kulturowym za to są widoczne po dziś dzień. W sondażu przeprowadzonym w 1917 roku wyniki odnośnie poparcia dla Zamakosa i Keniosa były następujące: W zachodniej wyspie poparcie dla Zamakosa wynosiło 85% a dla Keniosa 13% a 2 % obywateli było bez zdania, zaś wyniki głosowań wyspy wschodniej były prawie odwrotne. Poparcie dla Keniosa wynosiło 67% a dla Zamakosa 20% z 13% obywateli bez zdania na ten temat.

 

[Ulefs 15]

Rozłam, który nastąpił w 1912 roku przeszedł na pole polityczne, natomiast w 1915 roku konflikt przeniósł się na ulice i po dzisiejszy dzień stanowi problem dla regionu. W 1915 roku Kenios stworzył własną organizację zjednoczeniową i chciał dokonać zjednoczenia militarnie. Stworzył on alternatywę dla 5 ramiennej gwiazdy, tworząc nowy symbol, który znajduje się pod tym wpisem wraz z jego zdjęciem z roku 1916. Jego organizacja nazywała się Esperska Armia Republikańska (esp. Esper Respublikana Armeo). 

Nowy symbol bazowany był na znalezisku archeologicznym, jednoręcznego miecza z okresu starożytnego wysp. Kenios nadał mu kolor, znaczenie i dodał wokół nowej "Gwiazdy Świtu Narodu (esp. La tagiĝa stelo de Nacio)" dwa koła. 

Znaczenie symbolu to:

4 ramiona boczne:

1. Słowo - od stworzenia sztucznego, prostego języka, który zjednoczył Esperów.
2. Wiedza - aby odkryć swoje korzenie i poszerzyć wiedzę o świecie i samych sobie.
3. Jedność - aby zjednoczyć naród.
4. Wiara - nie definiowana jako wiara powiązana z religią, ale wiara w ideę Gwiazdy Świtu Narodu.

Ramię gwiazdy skierowane ku górze symbolizuje cel i ma symbolizować uniesiony miecz, dzięki któremu powstał ten nowy symbol i walkę o niepodległość, zaś ramię skierowane w dół oznacza ziemię i krew - jedność narodowa bazowana na kluczu etnicznym i odizolowanie wyspy od wszelkich innych rządów.

Mimo nazwy "pacyfistyczna siła obronna" organizacja Zamakosa była tą, która konflikt zbrojny rozpoczęła, atakując grupę organizacji Keniosa w trakcie ich "zielonego marszu", który jednocześnie miał miejsce w Moraczu i Opaczu i miał być pokazem siły środowisk nacjonalistycznych.

Celem Keniosa było militarne zjednoczenie wysp i usunięcie obecności innych rządów na terenie regionu i zaprowadzenie dyktatury narodowej siłą. Plan się nie powiódł przez to, że w drodze do swojej siedziby w Moraczu Kenios w 1919 roku został zamordowany przez nieznajomego sprawcę w ataku bombowym.

Zdezintegrowana EAR nie była w stanie prowadzić dalej konfliktu i nie była w stanie z niskim morale go eskalować na poziom pełnoskalowej wojny domowej, więc ogłosiła wycofanie się z działań wojskowych i aktualnie, po śmierci Keniosa do dziś dzień funkcjonuje jako organizacja kulturowa i partia, natomiast mająca swoje skrzydło paramilitarne, które funkcjonuje w ukryciu, od czasu do czasu w trakcie zaognienia się konfliktu politycznego, dokonując ataków na działaczy z obozu Zamakosa. Publikują gazety, artykuły, propagandę i zyskują coraz większe poparcie po wielu latach od śmierci Keniosa wśród mieszkańców obu wysp. Do dziś wyspa wschodnia czci Keniosa jako bohatera narodowego, zaś na zachodniej wzbudza w uśrednieniu emocje mieszane, które się wahają od nienawiści po zrozumienie i uwielbienie. Okres lat konfliktu nazywa się "Zieloną gorączką". Konflikt był czysto polityczno-wojskowy, gdzie obie strony prowadziły walki uliczne zarówno przy użyciu broni białej jak i palnej, ale unikając angażowania się w konflikt ludności cywilnej, ta była przez obie strony rekrutowana do walki, natomiast szanowano tych, którzy nie chcieli w owym konflikcie uczestniczyć. Wielu badaczy do dziś waha się czy powinno się ten konflikt nazywać wojną domową.

W roku 1919 Konflikt ustał i została ogłoszona amnestia. Aktualnie od roku konflikt polityczny coraz bardziej się zaostrza i ryzyko wystąpienia wojny domowej nieustannie się zwiększa.

Edytowane 7 Kwietnia 2023 przez Ulefs