Koribia - wszystko co chcesz wiedzieć

[Albert Fryderyk de Espada 862]

 

Koribia jest to wirtualne państwo powstałe 3 listopada 2018 roku w wyniku rozpadu Republik Szfergii i dołączenia do Federacji Nordackiej. Obecnie jest ona państwem integralnym wchodzącym w struktury IV Republiki Muratyki.

 

Geografia:

Koribia ulokowana jest w środkowo-zachodniej części Nordaty. Posiada ona czterech sąsiadów którymi są kolejno: na południu Republika Muratyki, na północy Ludowa Republika Magnifikatu oraz Westland, oraz Związke Winkuliański na wschodzie. Koribia posiada dwie osobne linie brzegowe z morzem Valhalskim na zachodzie oraz morzem Muratyckim na południu.

Mapa Polityczna Nordaty autorstwa pan @Ron** **x wraz z poprawkami

 

Granica Koribi z Muratyką na południu oparta jest w większości na nienazwanym paśmie górskim ciągnącym się niemal przez całą długość granicy z drobnymi wyjątkami na wybrzeżu. Granica północna i wschodnia w większości nie są oparte na jednej formie terenu tak jak granica południowa i tak naturalną granicę północną i wschodnią wyznacza miedzy innymi odcinek nienazwanej rzeki na zachodzie i liczne grzbiety górskie bezpośrednio na północy oraz krótkim odcinkiem rzeki na wschodzie.

Mapa Fizyczna Muratyki tworzona w oparciu o mapę autorstwa pana @Ron** **x.

 

Koribia jako Ulen IV Republiki Muratyckiej dzieli się na Gminy, gminy zaś dzielą się na Freuty.

Ulen podzielony jest na trzy Gminy oraz osiem Freutów kolejno od zachodu są to: Gmina eihenberdzka dzieląca się na Freut Eihenberdzki oraz Freut Nirski, Gmina westwalska dzieląca się na Freut Fuhu, Freut Adlernburg oraz Freut Mosellbi, Gmina geneferska dzieląca się na Freut Yole-Bator, Freut Gordestad oraz Freut Gredensburg.

Mapa z podziałem administracyjnym IV Republiki Muratyckiej autorstwa pan @Waksman.

 

Stolicą jak i zarazem nawiększym miastem Koribi jest Eihenberg lezący na zachodnim wybrzeżu kraju. Innymi dużymi miastami Koribi są: Mosellbi, Nirsk, Fuhu, Gredensburg, Adlerburg, Azad-Idi, Yole-Bator oraz Grodestadt.

Rozlokowanie miast w Koribi na mapie MIM autorstwa pana @Waksman.

 

Demografia i Etymologia:

Ludność Koribi to osoby, które zamieszkują na stałe na terenie Koribi, bez rozróżnienia na obywateli i cudzoziemców, oraz osoby mające obywatelstwo, a przebywające poza granicami Koribi. Do ludności Koribi nie wlicza się cudzoziemców przebywających tymczasowo lub nielegalnie na jej terenie oraz osób narodowości koribijskij mieszkających poza Koribią, które nie posiadają obywatelstwa.

Koribię zamieszkują trzy główne grupy etniczne i są to Koribijczycy, Kugarzy oraz Tuyuhuńczycy których łaczną ilość oszacowano na oko 28 miliony.

Największą grupę stanowią Koribijczycy których liczbę szacuje się na około 21 milionów, następni są Kugarzy których jest około 5 milionów, na koniec zostali Tuyuhuńczycy których liczbę szacuję się na 3 miliony.

Pomarańczowy - Większość Koribijska

Zielony - Większość Kugarska

Niebieski - Większość Tuyuhuńska

Obszary przedzielone nie posiadają przeważającej grupy etnicznej. W obszarach tych liczby członków danej grupy etnicznej są porównywalnej wielkości.

Szczególną uwagę warto zwrócić na centralną i wschodnią cześć Koribi, obszary te w większości zamieszkiwane są przez Kugarów oraz Koribijczyków. Obszarem zamieszkanym przez tgz. "rdzennych" koribijczyków można nazwać jedynie zachodnie wybrzeże oraz równiny kraju a także dorzecze i deltę Turusu w południowej części kraju gdzie mieści się drugie co do wielkości miasto Koribi; Mosellbi. Pozostałe obszary oznaczone kolorem pomarańczowo-zielonym takie jak wyżyna Nirzowska (centralna Koribia) czy też wielką równinę Sakharyjski (wschodnia Koribia) i niziny wschodniej Koribi zamieszkane są przez tgz. Kubirów.

Termin "Kubir" stosowany jest do określenia osoby mieszanego pochodzenia, którego przodkowie wywodzą się zarówno od koribijczyków jak i kugarów.

Fotografia z przełomu 1910/1911 przedstawiająca Kubirów

Kubirzy charakteryzują się ciemniejszą karnacją niż koribijczycy, jest ona bardziej zbliżona do karnacji rdzennych kugarów i właśnie od nich odziedziczyli oni zapewne wrodzony talent do jazdy konnej z którego słynęli dawniej kugarzy. Stroje widoczne na zdjęciu nazywane są "Szyrszakiem" to długie skurzane płaszcze oraz puchowa czapka nazywana Papachem. Strój czerpie inspirację z dawnych długich koribjskich płaszczy nie tracąc jednak praktyczności i użyteczności w celu którym wraz z Papachem zostały stworzone. Ubiór ten idealnie chroni przed porywistym wiatrem który jest mocno odczuwalny na wyżynie Niżowskiej oraz Równinach Sakharyjskich.

Kubirzy uchodzą za znakomitych jeźdźców jak i zarazem wojowników, świetnie posługują się również bronią palną oraz bronią białą taką jak tradycyjna kubirska szaszka czy lanca. Saszka jest rodzajem lekko zakrzywionej szabli pozbawionej jelca. Ponownie uwidacznia się tu pochodzenie Kubirów, zakrzywione ostrze jest zaczerpnięte z konstrukcji starych Kugarskich mieczy kawaleryjskich zaś smukła szabla bez jelca wywodzi się z Koribi gdzie znana jest pod nazwą Pierszca.

Szaszka ze zdobioną rękojeścią

Znaczna liczba kubirów służyła w dawnych latach w doborowych wojskowych jednostkach kawaleryjskich. Swoimi tradycjami bliżej im jest do koribijczyków niż kugarów lecz nie da się zaprzeczyć istnienia dużego wpływu kultury kugarskiej na obecną formę kubirów.

Obraz z XX wieku przedstawiający kubirską kawalerię

 

Historia (narracyjna):

Flott Akomst, Miasto Eihenberg i Kolonia Przymorska (1512-1695)

W XVI w. (ok 1512 r.) powstaje Eihenberg - obecna stolica Koribi, namiastka państwowości koribijskiej, zostało założone na Nordacie przez kolonistów z Niderlandów, Skarland oraz Nordii. Przybycie ludności w obręb gdzie powstało miasto został nazwany "Flott Akomst" co można przetłumaczyć mniej więcej jako, "Wielkie Przybycie"  Miasto rozwija się dobrze jednak różni się na tle etnicznym od innych państw znajdujących się w tej części Nordaty (Chanat Kugarii oraz Tuyuhn) stwarzały spore problemy przez pierwsze lata. Pierwszy kanclerz Artur von Korii sprawował swoją funkcję do 1521 roku. W międzyczasie doszło do czterech ataków Tuyuhuńskich separatystów próbujących przejąć dobrze prosperujące, acz słabo zabezpieczone miasto. Dlatego następny kanclerz Michaił Uylan postanowił zwiększyć potencjał militarny Eihenbergu. Do kolonii zostały w 1532 roku przyłączone 1000 km2 dodatkowych terenów znacząco zwiększając potencjał ekonomiczny i militarny państwa które jako całośc zaczęto nazywać Kolonią Przymorską. W 1534 roku ustanowiono najstarszy parlament tgz. Rigstag który obecny jest w życiu politycznym kraju po dziś dzień, lecz stracił on swoją dawną zaszczytną pozycję. Wtedy także pojawiły się pierwsze osoby, które zaczęły deklarować narodowość koribijską co było na tamte czasy fenomenem powstałym ze zlepku pozornie podobnych ale w istocie różnych grup etnicznych. Było to spowodowane różnicami kulturowymi między koribijczykami, a kugarami, gdyż to te dwie grupy dominowały tą część. W 1535 roku swoją działalność zawiesiła organizacja "Eihenbergiumix". Założona w 1513 roku przez Artura von Korii miał zrzeszać ludzi, którzy byli chętni poprzez pracę od podstaw na rzecz kolonii.

Obrazek kolonistów przybyły na wybrzeże

Traktaty, Pokój i Dobrobyt (1695-1779)

Przez lata kolonia rozwijała się w spokojnym tempie pod wodzą V kanclerza jakim był Maksymilan de Gros do dziś uznawany za ojca i patrona wojsk przez wzgląd na jego poświęcenie i zaangażowanie we wsparcie armii i marynarki na którą nie szczędził nawet z własnej kieszeni, hojnie wspierając te formacje. Zawarcie traktatów handlowych z Chanatem Kugarii oraz Tuyuhn w roku 1695 przyczyniło się do znacznego rozwoju miasta jak i kolonii której autonomia znacznie wzrosła za panowania VI kanclerza Sebastiana Orlańskiego znanego w Koribi z tego iż dzięki jego działaniom dyplomatycznym kolonia uzyskała bardzo dużą swobodę działania i w znacznym stopniu uniezależniła się od metropolii. Zapisał się on również ustanowieniem traktatów z Turny które zagwarantowały wszystkim mieszkańcom kraju wolność wyznania i zabraniał dyskryminacji stanowczo potępiając rasizm jaki narastał przez lata między mieszkańcami kolonii a przybyszami zza granic państwa.

Spokój w regionie przyczynił się do coraz śmielszych prób osiedlania się na wschód od nadmorskich terenów kolonii. Wysokie góry Tuyuhn i rozległe stepy Kugarii nie były jednak zbyt przyjaznym środowiskiem do zamieszkania dla kolonistów w związku z czym do 1700 roku próby wędrówek na wchód praktycznie całkowicie ustały.

Flott Kryssing, Wielka Emigracja na Wschód (1779-1885)

Dopiero wielka susza z 1779 doprowadziło do tego że karawany mieszkańców kolonii wyruszyły na wschód w poszukiwaniu lepszego życia dla siebie i po przemierzeniu ogromnych połaci terenu dotarli do rzeki która dziś nosi nazwę Tulusa. U ujścia owej rzeki około 1785 roku założyli on w sąsiedztwie kugarskiej wioski rybackiej własną osadę którą nazwali Mosellbi, które przez wiele lat mimo że było zamieszkanie przez koribijczyków nie utrzymywało więzi z kolonią co zmieniło się dopiero po uzyskaniu niepodległości przez Koribię kiedy to oba bliźniacze regiony połączyły się w jedno państwo. Moselbi jest dziś drugim co do wielkości miastem w Koribi i jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowych w tej części kontynentu. Region ten stanowił też bazę wypadową do dalszych ekspedycji na wschód. Wielka emigracja na wchód została w późniejszym czasie nazwana "Flott Kryssing" czyli "Wielka Wędrówka/Wyprawa" i razem z "Flott Akomst" są nazywane "Clastflott" i są jednymi z najważniejszych wydarzeń w historii Koribii.

Wczesna fotografia przedstawiająca karawany koribijczyków podróżujących przez stepy na wschód 

Niepodległość kolonii i początek nowożytnej Koribi (1885-1915)

Ponad 100 lat później w roku 1885 VI kanclerz Koribii Adalbert von Rosen korzystając z pogarszającej sytuacji ekonomicznej i politycznej w krajach kolonialnych które doświadczyło równie mocno sama kolonię postanowił on ogłosić niepodległość Koribii. Jest on przez to postrzegany jako założyciel i pierwszy przywódca współczesnej Koribi.

Lata 1885-1910 przyniosły jednak nowe kłopoty dla prowincji która borykała się z dużymi tarciami kulturowymi i ze względu na małe znaczenie i wpływy w polityce międzynarodowej była często pomijana, lecz ona trwała dalej egzystując w samotności na uboczu świata.

Wojna o suwerenność i niezależność (1915-1916)

Przełomem w historii Koribi uważa się rok 1915 kiedy to Siedmiogród chcąc poszerzyć własną strefę wpływów postanowił przejąć miasto jak i cała prowincję. W założeniu nieliczne elitarne jednostki gwardii narodowej miały ponieść heroiczną i bezsensowną śmierć pod naporem znacznie liczniejszego wroga. Historia pokazuje jednak że lubi płatać figle i nie jeden raz zadrwi ona jeszcze w obliczu z pozoru oczywistych zdarzeń. Naród jednak się zmobilizował i stawił odpór najeźdźcy wpierw miażdżąc wojska Siedmiogrodu w bitwie pod Sulustburgiem i następnie zwyciężając w I bitwie na morzu Valhalskim. Odcięcie pozostawionych nad brzegami morza wojsk zmusiło obie strony do rozpoczęcia rokowań pokojowych zakończonych ocaleniem suwerenności Koribi.

Flagowy okręt "Maksymilaian de Gros" w wojnie z Siedmiogrodem

CDN.

 

Edytowane 17 Listopada 2022 przez Albert Fryderyk de Espada

[Albert Fryderyk de Espada 862]

Aktualizacja: 

Dodano dział Demografi i Etymologi.

[Albert Fryderyk de Espada 862]

Aktualizacja: 

Dodano dział Historii narracyjnej.

[Albert Fryderyk de Espada 862]

Aktualizacja: 

Aktualizacja i uzupełnienie działu Demografi i Etymologi.